| NIEUWSBLAD V/H NOORDEN JACQUES J. d'ANCONA |
Herman van Veen weer fascinerend |
16 mei 1988 |
|
Een momentopname. Een wereld-artiest op tournee, ergens tussen de Sovjetunie en de Verenigde Staten. Na acht jaren is Herman van Veen terug in Drachten: theatermaker, musicus, clown, mimespeler, dichter, schrijver en zanger. In Dresden kampeert men nachten op straat om bij de eersten te zijn als de kassa's opengaan. In De Lawei heeft het publiek iets van de devotie uit oude tijden. Men slaat hem gade en hoort toe met een mengeling van verbazing, liefde en respect. Zijn ditmaal te korte en voor de pauze wat trage voorstelling is niet nieuw en niet oud. Van Veen is altijd onderweg. De show van vanavond zal weer andere elementen bevatten in de indrukwekkende entourage van schitterende muzikaliteit, kanonnen van geluid en zwiepende sluiers van licht Het bluft fenomenaal en bijna steeds overtuigend wat hij doet ook nu hij het ontspannen en klein, bijna intiem houdt. Herman van Veen experimenteert niet. Als de veelzijdigste entertainer van Nederland heeft hij mystiek en pathetisch gepiep voor een groot deel terzijde geschoven. Hoewel, zijn show begint met zijn gestalte op het formaat van een marionet die op een wandeling over de aardbol met wankele stapjes de balans zoekt. Angst, dood. discriminatie en mededogen blijven de grote thema's als hij losbrandt. Maar meer dan vroeger maakt hij ruimte voor de vraagtekens van de twijfel en relativerende hilariteit. Het is alsof Herman van Veen zichzelf 'vogelvrij' heeft mogen verklaren en zijn onderwerpen beschouwender benadert. Een fascinerende ontwikkeling. JACQUES J. d'ANCONA |