| Algemeen Dagblad Menno Schenke |
Geen nieuws bij Herman van Veen
|
15 september 1986 |
|
AMSTERDAM - We horen een wc doortrekken. Herman van Veen stapt, zijn kleding schikkend, het podium weer op. Een vol theater Carré klapt
opnieuw, zoals het ook klapte toen het zaallicht voor de eerste keer uitging. Het applaus klinkt dankbaar. Herman van Veen, kaler, 41 jaar en vader van vier kinderen , is na drie jaar terug in de Nederlandse theaters. De achter ons liggende jaren vermaakte hij voornamelijk Duits sprekend publiek. En nu staat hij, met een nieuw programma dat heel eenvoudig zijn naam draagt, voor zes weken in theater Carré in Amsterdam. Zijn publiek is met hem ouder geworden. De gemiddelde leeftijd is dertig jaren of meer. In het publiek slechts een paar jongeren, naar het theater gekomen omdat pa of ma nostalgische herinneringen hebben aan Herman van Veen. Nostalgie Nostalgie zou het thema van het nieuwe programma van de voormalige kampioen van de welzijnsstaat hebben kunnen zijn. Herman van Veen, die in de jaren '60 en '70 welvarend Nederland en België, en later ook onze oosterburen, duidelijk maakte dat niet alleen het materiële van belang was. De clown die op het toneel praatte over tederheid, liefde en dood. Die in huilen uitbarstte, wiens humor dieper ging dan de oppervlakte. Er is bij Herman van Veen In al die jaren niets veranderd. Hij is zoals hij was: vrolijk of triest, sentimenteel of sarcastisch, dromend of zweverig. Hij heeft zichzelf overleefd. De muziek van Erik van der Wurff en zijn mede-musici en de belichting van deze nieuwe show zijn perfect. Schitterend Van Veen zingt bij vlagen schitterend, maar echt, er gebeurt niets meer met de toeschouwers. De mensen klappen, maar vaak uit beleefdheid, zo lijkt het. Misschien omdat ze zich afvragen waarom hij hen niet meer weet te pakken. Lach blijf uit Herman van Veen babbelt nog altijd over de dood, hij weet nog altijd niet of God bestaat, de relatie met zijn vrouw kent nog altijd ups en downs, hij houdt nog altijd van zijn kinderen. De lach bleef echter weg In dat uitverkochte Carré, de ontroering ook. Daarvoor in de plaats kwamen geeuw en verveling, en opluchting dat de trage show al om half elf gespeeld was. Het is jammer, maar vooral door het harde cynisme van theaterpersoonlijkheden als Freek de Jonge en Youp van 't Hek, theater op de toon van de jaren '80, Is dit nieuwe programma van Herman van Veen te gedateerd geworden. En dat ondanks zijn onmiskenbare vakmanschap en zijn bewuste weigering om ook zo'n cynicus te worden. Dat doortrekken van die wc kreeg achteraf een heel symbolische betekenis. |