STORY

Marlous Fluitsma: "Een flinke ruzie moet kunnen"

15 jan 1990

Voor actrice Marlous Fluitsma is het heel duidelijk: "De basis voor een goede relatie is elkaar eerlijk zeggen wat je denkt en voelt." Marlous, die al vijftien jaar lief en leed deelt met Herman van Veen, probeert deze stelling altijd in haar eigen relatie toe te passen. Maar af en toe valt dat niet mee. "Het is niet altijd even makkelijk," geeft ze toe. "Communiceren is wél het belangrijkste, maar ook het moeilijkste in een relatie. Een mens durft vaak' niet eens flink ruzie te maken, uit angst voor de gevolgen. Toch is het heel belangrijk dat je de dingen die op je hart liggen zegt, anders blijf je met opgekropte gevoelens zitten..."


Dit gegeven is ook de reden waarom Marlous maar wat graag ja zei op een rol in het psychologische blijspel Cocktailuur. Immers het hele stuk draait om de manier waarop mensen met elkaar omgaan. "In het algemeen is wat je zegt niet altijd datgene wat je écht denkt of voelt," zegt Marlous, "bovendien blijven er vaak een hoop dingen ongezegd... Cocktailuur is dan ook erg herkenbaar. Het stuk gaat over een gezin met kinderen van rond de veertig jaar. Op een gegeven moment komt de zoon, gespeeld door Ramses Shaffy, thuis met een script voor een toneelproduktie waarin hij zijn familieleden de hoofdrollen wil laten spelen. De manier waarop zijn ouders (Ton Lensink, Mary Dresselhuys) en zijn zusje (Marlous, red.) reageren op dat script onthult stap voor stap hun werkelijke karakters en eigenschappen. Natuurlijk wordt er ontzettend veel gelachen," benadrukt Marlous. "Want het blijft een blijspel. Maar achter dat masker is er ontzettend veel verborgen leed."

Volgens Marlous gebeurt het véél in relaties dat mensen hun werkelijke gevoelens niet durven te uiten. Met werkelijk de vervelendste gevolgen.

Actrice Marlous Fluitsma heeft heel duidelijke redenen waarom zij ja zei toen ze gevraagd werd voor een rot naast Ramses Shaffy, Ton Lensink en Mary Dresselhuys in het psychologische blijspel Cocktailuur. "De manier waarop de mensen in dat stuk met elkaar omgaan, hoe ze op elkaar reageren, dat spreekt me enorm aan, " vertelt ze. "Het is zo herkenbaar, maar tegelijkertijd ook zo verkeerd...."