| Eindhovens Dagblad L.N. |
Herman van Veen: |
14 oktober 1968 |
|
Als een meteoor is de welhaast ongelooflijk begaafde entertainer Herman van Veen aan de Nederlandse amusementswereld omhooggeschoten en zaterdagavond, toen wij de première van zijn show in de uitverkochte Globe-zaal meemaakten, is zonneklaar gebleken, dat zijn persoonlijkheid ook in onze stad een duidelijk antwoord gaf op de vraag wat de jongste generatie van zangers-cabaretiers in ons land zou gaan doen. Een enorme muzikaliteit, een presentatie en een vitaliteit die zijns gelijke nauwelijks heeft en een muzikale achtergrond die voor ons land volkomen nieuw is, markeren een programma dat van de eerste tot de laatste minuut niet alleen nieuw is, maar dat tevens bewijst dat deze vorm van amusement een novum is en toch zo oud als de wereld. Herman van Veen brengt bewust shock-effecten in zijn programma, hij neemt na ieder nummer afstand van hetgeen geweest is en hij geeft ieder nummer een eigen sfeer. Men moet aan zijn presentatie wennen, omdat het vóór hem nog nooit gedaan is; het is in den beginne moeilijk om hem een plaats te geven, maar hoe verder het programma vordert, neemt hij die plaats in en de bezoeker geeft zich over aan die uiterst muzikale show die zich voor zijn ogen voltrekt; een show die loopt van de uitbundigheid van ,,ik heb je lief met alle vier mijn poten" tot aan de breekbare weemoed van "Is het een grap of om te huilen" en we hebben het idee dat beide uitingen Herman van Veen „is", de laatste trouwens iets meer dan de eerste. „Men moet hem gezien hebben" is een slogan, die niet alleen voor Toon Hermans, maar in niet minder mate voor Herman van Veen geldt: hij is uniek, hij creëert een ambiance in de zaal, die zo door niemand anders wordt opgeroepen en hij heeft een vrolijkheid en levenslust die zo aanstekelijk is, dat men haast zou vergeten dat improvisatie er nauwelijks bij is. Dat, combinerend met zijn muzikaliteit (we kennen nauwelijks een Nederlander die zo een liedje weet te brengen) komt men tot een show, die een verademing is. Samen met zijn meer dan voortreffelijke pianist Laurens van Rooyen en met een combo onder leiding van Gerard Stellaard, die zorgen voor een ideale, zeer getalenteerde muzikale achtergrond, wordt een entertainment gebracht dat niet alleen uitbundig is, maar dat ook tot in details is verzorgd. -Als intermezzo trad Floortje Klomp op, met een aantal chansons, beschaafd, gevoelig, maar geen integrerend deel van het programma. We verwachten Herman van Veen en de zijnen, heel snel terug en dan in de grote zaal. L.N. |