Hengelo's Dagblad TON OUWEHAND |
Doopceel |
|
| Laurens van Rooyen Geboren in 1935 in Utrecht Tom & Jerry. Daar kom je al snel op als je het over teken-films hebt. Ack & Jerry, die namen vallen gauw als het over muziek gaat. Ack van Rooyen en Jerry van Rooyen, volgens velen de twee muzikaalste broers van Ne-derland en het verenigd Duitsland. Maar Nederland heeft nog een Van Rooyen: Laurens. Die naam valt nooit als je het over muziek hebt. Laurens wordt altijd in verband ge-bracht met sfeer. Met een witte lach, in een witte smo-king achter een witte vleugel. Zo pingelt Laurens zijn witte wolkjes te voorschijn. Witte wolkjes waar je lekker bij kunt eten, witte wolkjes waar je zonder problemen bij in slaap kunt vallen. Toegege-ven, in pianokringen wil zijn naam nog wel eens vallen. Maar dan gaat het om leerlingen die aan hun pianodocent vragen of ze niet eens met het repertoire van Laurens van Rooyen aan de gang mogen. Meer dan veertigduizend pianoboekjes van Laurens gingen inmiddels over de toon-banken. Verwondering wekt dat niet. Iedereen die maar enigszins bekend is met zowel de achtentachtig toetsen als het werk van Laurens, voelt aan dat het nooit moeilijk kan wezen, wat Laurens doet. Wie kent de deuntjes niet: Must a simple lovesong', 'Rêverie' en 'Ballade pour Adrenaline'. Als een Nederlandse Richard Kledderman laat Laurens verliefde harten sneller kloppen. Open haar den beginnen spontaan 'gezellig' te knetteren en goedkope wijntjes krijgen een vorstelijke afdronk tijdens Laurens' pianoklanken. Om de een of andere puur romantische reden is er voor Laurens van Rooyen een enorm groot publiek. Vele duizenden mensen vinden het heerlijk om naar z'n muziekland af te reizen. Het land waar die vervelende dissonanten en maatwisselingen niet bestaan, het land waar je na vijf tonen al precies kunt voorspellen hoe het muziekje verder gaat. Het begon allemaal op het Utrechts conservatorium, waar Laurens van Rooyen Herman van Veen ontmoette. Hij ging muziek schrijven bij diens teksten, begeleidde Van Veen op tournees door het land en samen richtten zij de stichting Harlekijn Holland op. In 1973 nam Laurens samen met Liselore Gerritsen en gitarist Harry Sacksioni het initiatief voor de muziektheater-voorstelling 'Een klein Concert'. Vijf jaar later was Van Rooyen in de theaters te vinden met 'Kaleidoskoop In Concert'. En de laatste jaren is Van Rooyen de dromerige held die op zijn eigen naam schouwburgen laat volstromen met pianoklanken. 'From Laurens, with Love' is de titel van een onlangs ver-schenen dubbel-cd, waarop een dwarsdoorsnee van de pianomuziekjes, die de afgelopen tien jaar van de pianist verschenen. Illustratief is dat de 'o' in het woord 'love' is vervangen door een hartje. En dan hebben we het nog niet eens over Laurens' kwaliteiten als filmcomponist gehad. Een heel stel films, waaronder 'Brandende Liefde', 'Een Vlucht Regenwulpen', 'Een vrouw als Eva' en recentelijk nog 'Eline Vere' zijn voorzien van speciaal door Van Rooyen gecomponeerde muziekjes. Wegdromen op Van Rooyens composities kan bij z'n filmmuziek weliswaar nog steeds, maar dan mis je wel een paar scènes. Sommige vragen stel je niet. Net zo min als men de fluitkwaliteiten van Berdien Stenberg, het zangtalent van Marco Bakker, de gitaristische capaciteiten van Francis Goya of presentatiemogelijkheden van Carolien Kaart in twijfel zal trekken, buigt men zich ook nooit over de vraag of Laurens van Rooyen ei-genlijk een goed pianist is. Hij behoort tot die speciale categorie muzikanten die zich ondanks een weinig op-zienbarende instrumentbeheersing, toonvorming en muzikaal inzicht op de markt heeft gestort. Hij behoort tot die categorie die niet met het conservatoriumdiploma op schoot bij de telefoon is gaan zitten wachten. Er is aan de weg getimmerd, en flink ook. Want iedere Nederlandse impresario ziet wel in dat men met Stenberg, Bakker, Goya en Kaart het beste op het ge-bied van respectievelijk fluit, zang, gitaar en presentatie in huis heeft en dat deze lijst zonder schroom met Laurens van Rooyen als beste pianist kan worden uitgebreid. En Van Rooyen voelt zich kennelijk happy bij dat softe witte wolkjes-for-the-millions-imago. Dat valt donderdag 21 maart vast te stellen in de Hengelose Schouwburg, waar hij optreedt in het gezelschap van de fluitisten Annet Visser en Laetitia Schouten, vibrafonist Hein de Jong en keyboardspeler Jan de Vries. TON OUWEHAND |