| Twentsche Courant B.S. |
Boeiende show in De Hagen |
13 september 1978 |
|
Almelo - „Ik heb dat ledere gevoel
voor wie zich ineen droom verwart en
waar die droom de waarheid ramt,
klinkt soms zijn lach net iets te
hard...". Een fragment uit een lied van
Herman van Veen van alweer een aantal jaren geleden. Nog altijd loopt dit
thema als een rode draad door zijn
nieuwe programma. Gisteravond
bleek dat nog weer eens tijdens de eerste van een serie van vier voorstellingen in De Hagen in Almelo.
Ook in zijn nieuwe programma geeft Van Veen namelijk duidelijk blijk van zijn affiniteit met dromers, „simpelen van geest" en kinderen. Haarscherp tekent hij in verschillende van zijn liederen en teksten de „botsingen" van deze „simpelen" met de harde wereld van alledag, waarin geen plaats meer is voor dromerijen. Hij kiest daarbij ook duidelijk partij. Bijvoorbeeld in het lied over een imbeciel meisje, dat bij het familieetentje steevast een lege stoel tegenover zich vindt (maar intussen wel gelukzalig naar het plafond staart). Op even ontroerende als sublieme wijze zet hij ook een meisje neer, dat met haar pop het gebrek aan liefde en begrip van haar (ruziënde) ouders probeert te compenseren. Bij Herman van Veen geen verwijzingen naar bijvoorbeeld politiek actuele zaken. Hij zoekt en vindt zijn thema's in menselijke verhoudingen. Vaak heel dicht bij huis. Probeert U daarbij ook heen te prikken door oppervlakkigheid en leegheid. Zo heeft hij bijvoorbeeld in zijn nieuwe programma een zeer treffende parodie op de wijze waarop sommige ouders pronken met de wijze waarop hun kinderen „terecht zijn gekomen". Intussen lijken in zijn programma de verbindende teksten steeds belangrijker te worden. Vaak zijn het invallen, die nauwelijks verder zijn uitgewerkt. Komisch veelal, poëtisch ook en in hun eenvoud . toch zeer aansprekend. Voor het publiek is het echter wel opletten geblazen omdat ze door Herman van Veen veelal terloops worden uitgesproken en daardoor niet altijd even goed gevolgd kunnen worden. Jammer, want het zijn soms juweeltjes. In het lied over een in de liefde teleurgestelde weduwe is de omschrijving van een face-lift als „het overtolligvel is in bobbeltjes achter haar oren verborgen" bijvoorbeeld zonder meer een vondst. Van dit soort typeringen zijn er talloze in het nieuwe programma van Herman van Veen terug te vinden. Het aantal écht kolderieke onderdelen is niet zo groot, al blijkt ook hij uitstekend een komisch typetje neer te kunnen zetten in een gave rol als fanatieke voetbalsupporter. Al met al een toch zeer gevarieerd en voortdurend boeiend gebeuren, deze nieuwe show van Herman van Veen, waarin deze ook nog een primeur in het theaterwereldje - het zogenaamde laserlicht - op imposante wijze introduceert. |