| Algemeen Dagblad Els de Groen |
Ook voor grote mensen
|
13 juli 1985 |
|
We zien wel wat het wordt heet de nieuwe bundel van Willem Wilmink. Er staan
liedjes in, die geschreven
zijn voor de J. J. de Bom-Show. Kinderen voor Kinderen, Herman van Veen, Het
huishouden van Jan Steen,
schoolboeken of gewoon voor
Wilminks eigen plezier.
De kracht van Wilmink ligt - onder andere in het feit dat hij de meest trieste dingen nog met humor weet te beschrijven, maar zonder een zweem van cynisme. In veel van zijn gedichten schuilt een vergevensgezindheid, waarmee hij blunderende mensen nog net de hand boven het hoofd kan houden. Voorkant Uit de titel We zien wel wat het wordt spreekt een laconieke berusting. Hij ademt een sfeer van: ze zijn nu eenmaal niet beter. Het openingsgedicht, De voorkant, werkt al meteen op de lachspieren: Als
een jongen wordt geboren Hoewel deze en nog een paar andere teksten vooral jongeren zullen aanspreken, is de bundel minstens even leuk en boeiend voor volwassenen. Vlijmscherp is Wilmink soms, en van een ontwapende directheid. Zoals in het gedicht over godsdiensten, zóveel intussen op aarde dat God er niet meer uit wijs kan, of in Het lied van de aanpassing over vreemde, ongewenste vogels. Daar tussendoor duikt de tederheid op, die Wilmink voor cynisme behoedt. Een voorbeeld: Net als God van plan is de wereld te vernietigen, omdat de mens toch niet wil deugen, vindt in de Fokke Simonszstraat een jongen een zieke duif. Bastaardvloeken stamelend ontfermt hij zich over het dier, en... dan wacht God nog maar even. Herkenning Nog meer liedjes staan in Last van goeie raad door Jan Boerstoel. Zijn verhalende teksten met een vaak humoristische ontknoping zijn plezierig om te lezen. Kinderen van een jaar of tien zullen zich er vast in herkennen. Er zijn veel alledaagse onderwerpen zoals snoepen, beesten of verliefdheid (het liedje Rikkie uit Kinderen voor Kinderen), maar ook ernstige grote-mensenachtige zaken, die apart worden aangekondigd in het hoofdstuk: Even serieus. Bij Wilmink lopen die dingen volslagen door elkaar, zodat de ernst je bespringt als je dacht iets onnozels te lezen, of een glimlach je vangt als je meende ernstig te zijn. Juist de vallen die Wilmink voor zijn lezers uitzet, maken hem tot een schrijver van formaat. Els de Groen |