|
Amersfoortse Courant Vincent Patty |
Meneer Van Veen |
12 nov 2005 |
|
Afgelopen dinsdag had ik de eer live een nummer te doen voor één van de pioniers van de Nederlandse muziek, Herman van Veen. De geboren Utrechter vierde afgelopen jaar zijn 60ste verjaardag en bovendien zijn 40-jarig jubileum in het vak. Multimediaplatform 3voorl2 (Utrecht) besloot dit te vieren door een CD in het leven te roepen met daarop 'bewerkingen' van zijn liedjes vertolkt door acts uit Utrecht. Ik was ergens halverwege aan de beurt. Meneer Van Veen leek oprecht geïnteresseerd. Na afloop wilde ik mijn CD door hem te laten tekenen. Geduldig wachtte ik af terwijl tientallen mensen probeerden met hun 60-jarige idool op de foto te kunnen. Een ruim half uur later kreeg ik hem te spreken. Ik nam het er van je spreekt immers niet iedere dag een Nederlandse muzikant die miljoenen platen heeft verkocht en op Broadway heeft gestaan. Het grappige is: hij nam het er ook van! Op elke vraag die ik stelde gaf hij een antwoord dat een liedje had kunnen zijn. We bespraken van alles, waaronder natuurlijk muziek. Hij drukte mij op het hart dat een hit misschien wel het ergste is wat je een mens toe kan wensen. "U heeft toch ook redelijk wat hits op uw naam staan?," vroeg ik. "Ja dat is zo, maar dat is puur toeval. Daar doe je het niet voor." Als je dat soort dingen zegt met een staat van dienst als de zijne, ben je voor mij onsterfelijk. Ons gesprek werd abrupt onderbroken toen een mooi meisje van een jaar of twintig haar vader tot de orde riep "PAhaa.. .wanneer gaan we nou naar huis?". Ik lachte. Meneer Van Veen keek mij aan en zei: ,Zo ziet een liedje eruit. Dat is mijn dochter Anne." Vincent Patty |