|
AD/Haagsche Courant |
'Blaren of geen blaren, we lopen allemaal met je mee |
12 sept 2005 |
|
Z'n zeventigste verjaardag, afgelopen zaterdag, vierde de gewezen jeune prince zoals hij het verkoos, in kleine kring'. Met om vijf uur per koets een bezoek aan de inmiddels leeggestroomde Bijenkorf waar hij zich met Lidewij een sinaasappelpers cadeau deed, met vervolgens een emotionele high tea in de oude tuin van z'n geboortehuis aan de Denneweg 64 en ten slotte met een huis vol visite. Niet thuis te Breukelen, maar in de grote zaal van de Koninklijke Schouwburg te 's-Gravenhage (zo heet onze stad nu eenmaal op zo'n bijzondere avond als deze) temidden van familie, vrienden, vriendinnen en vakbroeders, een uitgebrei de schare van welgeteld 598 man. Om kwart over acht maakt Paul van Vliet aan de zijde van Lidewij z'n opwachting met een diepe buiging onder ovationeel applaus. Ruim twee uur later, na een wervelend programma met liefdevolle optredens als dank voor het grootste en het mooiste dat hij ons bracht, buigt de man, in wiens hart het al zeventig jaar wemelt van de creativiteit en humor, opnieuw onder aanzwellende toejuichingen. "Ik voel me nu, lieve mensen, als zeventigjarige, plotseling wel heel erg rijk. Deze avond, het kón niet op. Optredens van iedereen die mij zo lief en dierbaar is, van collega's die ik iedereen zou willen toewensen en die ik beschouw als mijn intiemste vrienden en die de afgelopen tijd dus uren voor. mij moeten hebben gerepeteerd. Deze avond zou ik willen omschrijven als een droom- start voor een nieuw begin." Een nieuw leven, een nieuwe toekomst, die hij zal aanvangen met op z'n hoofd, sinds zaterdag, weer een ander kroontje: het ereburgerschap van de stad Den Haag. "Het is een passend cadeau", zegt burgemeester Wim Deetman, op ruimhartige toon. "Het is voor alles wat u vier decennia lang in woord en daad hebt gedaan voor de stad Den Haag. Nog altijd bent u de stem van Den Haag en van de Hagenezen.." Paul van Vliet 70 jaar - het is deze avond op het podium van de Koninklijke Schouwburg één grote optocht door de tijd. De éminence grise ziet op de voorste rij vertederd aan wat hij een carrière lang heeft aangericht. We zien z'n maten van het eerste uur, tekstschrijver Floor Kist en pianist Kai van Oven. "De mensen in het paleis zijn niet gewoon, ze hebben daar geen mannen, maar gemalen." We zien Seth Gaaikema. "Paul, jij was in 1957 de gevierde leider van het Leidsch Studentencabaret, ik toen nog een aanstormend talent. Je was mijn grote broer. Je hebt heel veel te bieden aan mensen. Je bent trouw door dik en dun. Paultje van zeventig, er is nog ontzettend veel voor jou te doen. Naast je vele grote talenten, heb je de gave van vriendschap." We zien ook Liselore Gerritsen, z'n ex. "Blaren of geen blaren, we lopen allemaal met je mee." We zien, in die grote sterfscène, Gjjs Schotten van Aschat rechtstreeks het woord tot de jubilaris richten, van man tot man. "Er is maar één echte koning in Den Haag en diens verjaardag vieren wij vandaag." We zien Herman van Veen (Het gaat niet gebeuren, maar mócht het gebeuren, dan ben jij mijn vrouw, Paul'), we zien Freek de Jonge ("wat doet de waarheid ertoe als je een leuk verhaal hebt') en we zien en horen ten slotte natuurlijk ook z'n mooie Lidewij. "We hebben heel veel plezier gehad van je creativiteit. Je bent een genereus mens." Maar 'Bram' is nu zeventig, hij zal niet alles meer uit de kast halen, zegt Paul. "Ik verheug me op de toekomst, op nieuwe avonturen. Wat het precies wordt, laat ik open'. Ik laat het gebeuren. Een steuntje in mijn rug is de herinnering aan deze fantastische dag. Ja, ik wou het inderdaad vieren. Het is een mooie afronding van een pauselijk leven." Gijsbert Spierenburg |