| Weekend Emelie van Kaam |
Herman van Veen wil eindeloos doorgaan |
12 mrt 2015 |
|
Groot feest voor één man Neerlands grootste artiesten, Herman van Veen. Niet alleen vierde hij zijn zeventigste verjaardag, ook zit de troubadour inmiddels 50 jaar in het vak. De gehele familie Van Veen was afgelopen weekend dan ook aanwezig om deze twee mijlpalen met hem te vieren. Dit alles had hij niet 'zonder zijn vrouw Gaëtane gekund, want met haar kan ik het aan', vertelt Herman. Herman van Veen is sinds 1965 een (internationaal begrip in de theater- en muziekwereld, met welgeteld 178 cd's, 25 dvd's, 70 boeken jn vele onderscheidingen. Daar kwamen zaterdag 14 maart nog eens wee mijlpalen bij: zijn zeventigste verjaardag én zijn gouden jubileum, n het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam waren familie, vakvrienden, fans en kennissen massaal oegestroomd om Herman te kunnen feliciteren na zijn voorstelling Kersvers. Een emotionele avond, zo vertelt Herman in een exclusief interview met Weekend: 'lk was heel erg verbluft vanavond, zoveel bloemen en felicitaties. De mensen die meezongen, al vanaf het begin van de voorstelling. En mijn kinderen die er bij waren met alle kleinkinderen, ja ik ben een trotse opa. Zeventig is maar een getal, maar het gaat in een moordend tempo dit leven. Ik zie mezelf gister nog naar school gaan, het gaat zo ongelooflijk snel.' Ondanks het feit dat Herman al vijftig jaar de wereld rondreist met zijn voorstellingen, staat hij nog steeds zingend, springend en enthousiast op de planken. De troubadour hoeft daar overigens vrij weinig voor te doen of te laten, 'lk doe geen rare dingen, ik leef redelijk, zeg maar. Ik ben tamelijk gedisciplineerd, maar het is weer niet zo dat ik de marathon loop of zoiets. Het houdt me gewoon fit dat ik 120 voorstel lingen per jaar over de hele wereld speel. En tussen de voorstellingen door ontspan ik me door te schilderen of in de tuin bezig te gaan, kijk ik televisie of lees ik. Ik heb dus niet een bepaald regime, het spelen zelf houdt me bij de les. Het is natuurlijk een fascinerend leven en ik geniet er met volle teugen van.' Met pensioen gaan is dan ook zeker geen optie. Als het aan Herman ligt, zal hij eindeloos op de planken te zien zijn. 'Als ik niet meer speel, dan ben ik er niet meer. Dit is mijn leven. Als ik niet meer zing, denk ik datje me niet meer kunt vinden. Ik ga door tot er pijn komt of dat het ongemakkelijk wordt Als ik het gevoel zou hebben dat dat zo is zou ik ogenblikkelijk stoppen, maar ik hoop dat ik dit nog heel lang mag blijven doen.' Leermomenten Met maar liefst drie boeken viert Herman zijn gouden artiestenjubileum. In het boek Herinnerde Dagen blikt de podiumkunstenaar terug op zijn leven. Hij vertelt erin over de leermomenten in zijn carrière, die hij soms pas tussen zijn veertigste en vijftigste levensjaar meemaakte. Over de wisselende drukte bijvoorbeeld. 'Dan ben je in New York of in Parijs, waar je de hele zaak op stelten hebt gezet en dan opeens is het er niet meer. Die stilte na de storm, ik kon daar vroeger niet zo goed mee omgaan. Ik heb veel tijd nodig gehad om te leren van de euforie terug te gaan naar een rustpunt en daarin een ritme te vinden. Wanneer je ouder wordt, kun je dat steeds beter aan, maar er zijn jaren geweest dat ik weken nodig had te herstellen.' Behalve zanger, muzikant, schrijver regisseur, musicus, acteur, schilder en kinderrechtenactivist is de Utrechter voor zijn kinderen vooral een dierbare vader. Zo vertelt; dochter Anne (31), voor wie hij 1986 het gelijknamige numme schreef? 'De speelse en onverwachte momenten met mijn vader zijn mij het dierbaarst We praten veel met elkaar en dan is hij erg betrokken en warm, hij begrijpt me altijd. Maar ook als we niet praten hebben we het leuk. Dan keten we en maken door gezichten te trekken iets duidelijk aan elkaar. Het onderliggende, dat zit bij ons al in een knipoog. We zijn ook allebei heel speels, zo doen we weer een potje tennis en we hebben ook wel eens in de tuin gelanglauft, haha. Ik ben echt zo trots op hem. Hij stuitert nog steeds over het toneel. Hij is zo bevlogen, met zoveel energie, heel bijzonder.' 'Zeventigjaar is best een hoge leeftijd, maar als ik naar mijn vader kijk, dan is hij nog steeds een jonge hond', zo vult halfzus Babette (46) aan. 'Hij zal altijd doorgaan en waarom ook niet, hij voelt zich superlekker! Hij werkt ontzettend hard, maar hij ziet het niet als werk en zo houdt hij energie over. Hij is veel weg, maar als je hem midden in de nacht belt, dan is hij er voor je. Op moeilijke momenten maakt hij altijd tijd voor me.' Rust in het ieven De Waalse Gaëtane Bouchez, Herman's derde vrouw, is al meer dan 25 jaar zijn steun en toeverlaat. Maar dat geldt net zo goed andersom, vertelt de danseres. 'Ik ben waanzinnig trots op hem, hij blijft een jonge man. Ik bewonder hem in alles wat hij doet, want dat doet hij met zijn hart. Hij is echt een voorbeeld, ook voor mij. Als hij dit oneindig wil doen, dan moet hij dat zeker doen. Als hij er gelukkig van wordt, dan word ik daar ook gelukkig van. We hebben het geluk dat we elkaar hebben gevonden, want er is wederzijds vertrouwen en begrip voor elkaar. We passen zo goed bij elkaar, we vragen elkaar dan ook iedere dag ten huwelijk', zo vertelt zijn Gaëtane liefdevol over hun relatie. Herman beaamt dat: Toen ik haar leerde kennen, is er een soort rust in mijn ieven gekomen, die ik daarvoor eigenlijk niet kende. Ik heb ooit een Duits album gemaakt voor haar: Du Bist Die Ruh' ofwel Jij Bent Mijn Rust Want met haar kan ik alles aan.' Herman van Veen staat nog tot eind van het jaar in de theaters. In december geeft hij kerstvoorstellingen in diverse kerken. Emelie van Kaam |