| Leidsch Dagblad R.P. |
Tien jaar Van Veen |
11 dec 1975 |
|
„Tien jaar Herman van Veen" — dubbelelpee — Harlekein Holland 2646 501. Tien jaar timmert Herman van Veen aan de weg als cabaretier, liedjeszanger zo men wil. Het tweede lustrum viert hij met de uitgave van een dubbelelpee, waarop een groot aantal hoogtepunten uit zijn carrière te vinden is, Tien jaar is een periode waarin de veranderingen in een artiest goed kunnen worden opgemerkt. Inwendig en uitwendig. Wat dat laatste betreft: de foto's van toen en nu die in het album zijn opgenomen, tonen aan dat de hamerslagen van de tijd ook aan Herman van Veen niet ongemerkt voorbij zijn gegaan. De troubadour van het modern-romantische, bijna poëtische lied, schiet al aardig door het haar heen. De verandering van de artiest-in-hem is natuurlijk veel belangrijker. Het eerste deel van deze elpee bevat werk uit zijn beginperiode (Harlekijnlied, Liefde van later, Adieu Café, Suzanne, Fiets e.a.). Hij was toen wel wat fleuriger, wat opgeruimder dan nu, al blijkt dat niet helemaal uit de keuze van het materiaal voor deze elpee. Wat ik hier in dit verband erg mis zijn liedjes als De sonate voor piano, Een ochtendvol van liefde, Carnaval naar Santiago en — maar om andere redenen — „Cirkels". Zijn stijl is wat kariger, wat soberder geworden, wat meer berustend, met hier en daar een korrel terneergeslagenheid. Dat blijkt duidelijk uit het tweede gedeelte van zijn elpee, die ik wat muzikaliteit betreft iets lager aansla. Maar het totale beeld dat Herman van Veen ook in zijn latere werk uitstraalt is dat van een unieke artiest, een man wars van elk cliché. Hij mijdt de gebaande wegen en dat kan helaas maar van bitter weinig artiesten worden gezegd. R.P. |