| Helderse Courant Jan Zeegers |
Herman van Veen vecht voor Helders publiek |
10 december 1973 |
|
DEN HELDER — Eindelijk dan toch is Nederlands meest lyrische kabaretier, Herman van Veen, met zijn show naar Den Helder gekomen. „Omdat hij het niet eerder had kunnen vinden", zoals hij aan het publiek vertelde. Dat men dit altijd betreurd heeft, was in augustus duidelijk, toen de dag na het uitkomen van het schouwburgprogramma zijn show al volgeboekt was. Toen ik voor de aanvang van de show de toeschouwers eens bekeek, viel 't me op dat hij niet voor zijn doorsnee publiek zou spelen. Normaal zijn het meestal tamelijk jonge mensen (zo tussen de 16 en 25 jaar) die in grote getale naar zijn voorstellingen komen. Misschien door het abonnementen-systeem van de Helderse Schouwburg (niet ideaal naar mijn smaak), kwam er deze avond een meer bezadigd en gemiddeld ook wat ouder publiek. PASSIEF PUBLIEK Al snel bleek dat het voor Van Veen een avond van zwoegen zou worden. Men was wel aandachtig, klapte enthousiast maar was verder totaal passief. Als hij iets vroeg („kunt u mij verstaan?") werd er niet geantwoord, waardoor er een éénrichtingsverkeer ontstond dat voor hem zeer vermoeiend geweest moet zijn. Hij bevestigde dit na afloop van de voorstelling, maar zei erbij dat de mensen dikwijls aan hem moeten wennen: Herman op de plaat is heel wat anders dan Herman op het toneel. Ik kan me dat ook wel voorstellen. Hij is in staat om de mooiste liedjes zeer gevoelig te beginnen, om er dan halverwege een soort persiflage van te maken. Met zijn liedjes greep hij terug op ouder repertoire. Nieuw waren de instrumentale stukken, voortreffelijk gespeeld door Harry Sacksioni (gitaar), Erik van der Wurff (orgel), Laurens van Roeyen (piano) en Herman zelf (op de gitaar, viool en piano) Ook zijn praatstukken (die op zijn net uitgekomen lp staan) waren nieuw voor mij. Heel fraai vond ik zijn verhaal over God die weer op aarde komt en blij is te horen dat „die muffe gebouwen met dat sadistische beeld van een man aan een kruis" leeg blijven. Heel erg leuk vond ik de vele kin- dertypetjes : het jongetje dat alles stom vindt, het meisje dat zegt dat papa niet weg mag gaan, omdat mama dan gaat huilen en Herman zelf (?) die „een hele dikke, grote, bruine beer is". Een zalige clownerie. Het geluid was vóór de pauze wel wat hard, het publiek was niet erg gewillig, maar toch vond ik het een geweldige voorstelling. Ingezonden brief nav bovenstaand verslag Herman van Veen de kroonprins • DEN HELDER — Naar aanleiding van het optreden van Herman van Veen in de schouwburg, wil ik de heer Jan Zeegers hartelijk danken voor zijn goede en juiste recensie in de Helderse Courant, van 10 december j.l. Na afloop van de voorstelling zijn mijn man en ik een half uur bij Herman geweest. Wij zijn namelijk grote fans van Herman en zagen deze show „Zo leren kijken" voor de zevende keer. Herman heeft zich rot moeten wer ken die avond, omdat dit inderdaad een doorsnee publiek was. In andere grote steden heeft Herman zijn „eigen publiek", omdat hij daar vaker optreedt. Herman wist, niet dat het hier in Den Helder met abonnementen ging. Toch is het publiek mij behoorlijk meegevallen. De geluidsinstallatie, die soms slecht was, lag aan de schouwburg, want dit hebben wij nog nooit bij zijn optredens in Carré en in andere theaters in Nederland .meegemaakt. Van deze show is een nieuwe lp „Zo leren kijken" uitgekomen. U kunt. deze show nog tot en met. eind december gaan zien in verschillende grote steden. In 1974 gaat Herman van Veen een toneelstuk, genaamd „De Spinse", regisseren waarin onder andere zijn vrouw, de Haagse actrice Marlous Fluitsma, een rol speelt. Tussentijds treedt Herman nog op in Nederland en in Duitsland. Herman van Veen maakt nog steeds de prognose van Toon Hermans en Wim Kan waar: Herman van Veen is de „kroonprins" JANNY GEERTSE-POST Den Helder |