| Tielse Courant |
Herman van Veen geen geklungel op 't toneel |
10 november 1969 |
|
TIEL — „Bij de een zal het wat langer duren dan bij de ander, maar op de duur zal niemand kunnen ontkennen dat we hier te doen hebben met een uniek theaterfenomeen dat ongekende mogelijkheden in het vooruitzicht stelt'', zei Wim lbo over Herman van Veen. Zaterdagavond heeft het Tielse publiek het zelf kunnen aanschouwen. Herman van Veen is een zo veelzijdig, artiest, dat bij het publiek steeds weer de gedachte opkomt: Kan hij dat ook al. Verbazing alom. Hij is de chansonnier, hij is de operazanger. Niet een bas of een tenor, maar allebei. Hij is de violist, zigeunerachtig meeslepend, maar hij heeft ook andere instrumenten tot zijn beschikking. Hij vertelt, zittend op een kruk, verhalen, waarom iedereen aan het eind moet schateren. Hij fluistert ze, en een speld kan men dan horen vallen. Hij is de danser, de clown, de acteur.Een natuurtalent'' zegt men. Alleen zang en muziek heeft hij op het conservatorium gestudeerd. De rest moet wel vanzelf komen. Alles gaat spontaan. Hij speelt met het publiek en met zijn begeleiders. Hij brengt gekke dingen, maar ook oerserieuze. die dan wel meestal in een grimas eindigen. „Het is fantastisch, schitterend, prachtig", zegt Herman van Veen herhaaldelijk in zijn show en als gehypnotiseerd luistert het publiek. Tot opeens een verschrikkelijke schreeuw in de microfoon het publiek zo in de luie schouwburgstoel doet schudden, dat men niet anders kan doen dan hard lachen om zijn beschaamdheid over de schrik weg te wimpelen. Zaterdagavond bracht hij zijn bekende liedjes zoals „Suzanne" en „Cirkels". Maar hij laat het publiek ook kennis maken met een kermis door middel van zijn lied „Eens in het jaar". Virtuoos gedaan. WAAROM? Na de pauze kwam Lennv .Kuhr aan de beurt. Zij zingt goed en heeft beslist, een grote toekomst in dit vak in het vooruitzicht. Toch klopte er ergens iets niet in haar optreden. Het is natuurlijk, ook wel vreemd een totaal serieus mens te zien optreden in een programma zo vol van gekke dingen en onverwachtheden. Men verwacht ook van haar optreden iets in die richting en dat blijkt dan tegen te vallen. Het .leek, of ze één beetje onwezenlijk tegenover de mensen in de zaal stond, bijna of ze niet echt was. Maar misschien kwam dat doordat het verband tussen Herman van Veen en haar zoek was. Zij is chan- sonnière. Herman van Veenis onder andere chansonnier. Toch was het geheel prachtig,om met Herman van Veen te spreken. Een programma als dit is een verademing in een tijd, waarin zo ontzettend veel geklungeld wordt op het toneel. |