Leeuwaqrder Courant Jacob Haagsma |
Intiem onderonsje met beschaafde Spee |
10 okt 1998 |
| DRACHTEN - De banden tussen Lori Spee en Herman van Veen zijn nauw en innig. Maatjes zijn het, ze zegt het zelf. Spee. Amerikaanse van oorsprong, verricht geregeld vertaalwerk en andere hand- en spandiensten voor de troubadour, die de blik inmiddels ook op Spees vaderland gericht heeft. Bovendien mag ze de titelsong zingen van 'Nachtvlinder', Van Veens speelfilm die volgend voorjaar in première gaat. En Peter Schön. Spees toetsenman, kocht zijn allereerste synthesizer van Van Veens muzikale rechterhand Erik van der Wurff. In haar huidige theaterprogramma zingt Spee een aantal liedjes van Herman van Veen, door haarzelf vertaald naar" haar moedertaal. Ze koos niet voor bekende krakers als 'Opzij' of 'Hilversum Drie', maar voor stukken die naadloos passen bij haar eigen liedjes, die nog altijd de helft van haar repertoire uitmaken. Lori Spee is een vocaliste van het uiterst beschaafde type. Kraak- en kraakhelder zingt ze. een balsem voor dezelfde tere zieltjes die wegdromen bij het werk van haar maatje. Ze komt dan ook het best tot haar recht in wat we maar het luisterlied zullen noemen, breekbare, tere en langzame stukjes zangkunst. Je gaat werkelijk uitkijken naar het moment dat ze eens uithaalt en de boel in een hogere versnelling zet. Maar als het dan zover is, in 'These things happen', blijkt dat ze terecht voor dat andere register kiest. Want zulke vlotte popsongs passen haar zijdezachte stem absoluut niet. De jazzy timing in sommige andere stukken kleuren weer stukken beter en doen een voorkeur vermoeden voor Joni Mitchell, het grote voorbeeld voor vele vrouwelijke singer-songwriters. Ook de begeleiding is intiem gehouden. Xander Hubert. meestal stukken uitbundiger in de weer met de jazzdance-achtige groep Horn Of Plenty, speelt zachtkens gitaar en Peter Schön doet piano en synthesizer, waaruit hij af en toe ook discrete, elektronische ritmepatronen tevoorschijn trekt. Spee zelf ziet er nog altijd even jeugdig uit als toen ze bijna twintig jaar geleden haar Nederlandse carrière begon. Slechts een af en toe opduikende leesbril is een indicatie voor haar leeftijd. Haar gesproken introducties zijn ironisch, soms bitterzoet van aard en onderhouden lang niet altijd een duidelijke relatie met het lied in kwestie. Zo blijft er wat te raden over bij Lori Spee, die één Van Veenlied zingt in het Nederlands en daarbij het publiek aanmoedigt om spontaan mee te zingen. Aan het eind van haar optreden gaat ze op de rand van het podium zitten om nog dichterbij het publiek te zijn. Alsof het zo al niet intiem genoeg was. JACOB HAAGSMA |