| Dagblad voor West Friesland
Ton de Jong |
Patricia Waterreus, gek van Herman van Veen: |
10 augustus 1981 |
|
• Eigenlijk is ze geen echte verzamelaar, blijkt achteraf.
Patricia Waterreus is gek van Herman van Veen, maar haar
bewondering voor de kalende cabaretier kent z'n grenzen.
Wanneer ze zijn karakteristieke kop in de Mikro-gids afgebeeld ziet, zal ze die uitknippen, maar ze zal hem waarschijnlijk nooit om een handtekening vragen. Dat zou ze
trouwens haast niet durven, weet ze zelf. En een plakboek
zal er ook nooit komen. „Maar wat Herman doet, is gewoon
ontzettend goed".
Verklaren kan Patricia (16) haar interesse in het fenomeen Van Veen ook niet. Meermalen klinkt het schuchter ,,Ik weet het zelf ook niet", maar aan de andere kant steekt ze haar bewondering voor de cabaretier niet onder stoelen of banken. „Hoe het zo gekomen is? M'n zus had een elpee van Herman. Die vond ik wel goed. Daarna heb ik samen met 'n vriendin een TV-show van 'm gezien en toen ben ik hem steeds beter gaan vinden. Ik kreeg daarna een elpee voor m'n verjaardag en we zijn naar een show gegaan. En sindsdien vind ik hem te gek." Haar buitengewone „interesse" was gewekt , ze vindt het te ver gaan om te stellen dat ze hem verafgoódt - en inmiddels kan Herman van Veen zich al weer ruim een jaar in haar grote belangstelling verheugen. Maar waarom op 16-jarige leeftijd een kalend cabaretier, wanneer de meeste leeftijdgenoten voornamelijk de aandacht richten op viriel ogende popmuzikanten? „Tja, ik weet het niet", stelt ze weer. „Ik vind het zingen gewoon erg goed. En ook de muziek van Harry Sacksioni en Erik van der Wurff, z'n teksten... Gewoon, ik vind 'm erg goed..." De schoolagenda laat inmiddels, wanneer Patricia op haar woord geloofd moet worden, bij wijze van spreken weinig ruimte meer voor notities betreffende huiswerk en meer van die zaken die het kortstondig verblijf op deze aardbol af en toe zo onaantrekkelijk maken. Herman van Veen prijkt daar regelmatig tussen de roosters en rapportcijfers. „Ik wilde eerst een plakboek aanleggen, maar dat komt er toch niet van. Nu zitten al die plaatjes in m'n agenda Wanneer ik 'm wil zien, hoef ik dus alleen maar in m'n agenda te kijken. Nee, ik denk niet dat ik eeuwig al zijn foto's uit zal knippen. Ik denk dat dat wel minder wordt, maar ik denk niet dat ik er overheen groei. Ook niet later. Dan zal ik wel meer naar zijn shows gaan, waarschijnlijk. Hij heeft ook steeds wat anders, hè. Ik denk ook niet dat het zoiets tijdelijks is als destijds met John Travolta, waar iedereen een tijdje achteraan heeft gelopen." Natuurlijk heeft ze al de nodige platen van haar idool. Niet allemaal, want het geld groeit haar niet op de rug, zegt ze. „De platen die ik heb, ken ik al half uit m'n hoofd, maar ik draai ze nog steeds. Zijn film heb ik niet gezien, nee. Toen kende ik 'm nog niet. Daar heb ik nu natuurlijk wel spijt van. M'n vriendin en ik waren ook van plan om naar zijn programma „Onder water" te gaan, maar dat is er toen niet van gekomen. Het is wel op TV geweest, maar ik heb toen expres niet gekeken, omdat ik de show nog in het theater wilde zien. Daarvan baal ik nu stevig." Misschien kan haar bewondering voor Herman van Veen niet als het echte „verzamelen" gekwalificeerd worden; toch houdt ze er wel enkele andere collecties op na. Groene flessen bijvoorbeeld. „Ik verzamelde eerste allerlei flessen, maar dat werden er teveel. Ik heb toen alle bruine eruit gegooid en ben met de groene flessen verder gegaan. Ik heb er nu een stuk of vijftig. Verder verzamel ik nog wel bruine flessen, maar dan in klein formaat." Knuffeldieren. „Die knuffeldieren verzamel ik al heel lang. Ik ben nu zestien, dus geeft niemand me meer een knuffeldier voor m'n verjaardag. Maar eigenlijk vind ik ze nog steeds hardstikke leuk. Ik heb er nu een stuk of dertig." Kaarsen. „Daarvan heb ik er niet zoveel, hoor. Ik heb ook nog brillekokers gespaard, maar daar ben ik mee gestopt." En samen met haar zuster Carry doet ze ook nog in hoeden. „Die hebben we allemaal aan een kapstok hangen", vertelt Carry. „Sommige hoeden dragen we wel 'ns. Leuk hoor. 't Is tegenwoordig alleen vrij kostbaar om hoeden te verzamelen." Tenslotte doet Patricia ook nog wat in antieke afbeeldingen. „Oude foto's van mensen en ansichtkaarten. Maar ja, het is zonde om die in een doos te stoppen. Daarom spaar ik nu dus ook lijstjes." TON DE JONG |