Nieuwsblad vh Noorden |
Herman van Veen: |
10 mei 1997 |
| Er is enig inbeeldingsvermogen voor nodig om je Herman van Veen voor te stellen in repertoire van Franz Schubert. Maar toch. zo vreemd is het niet. Tenslotte is Van Veen een muzikant/zanger van origine. Hij genoot zijn opleiding aan het conservatorium in zijn woonplaats Utrecht waar hij viool, zang en muziekpedagogie studeerde. Hij is nu 52 en kijkt terug op dertig jaren internationaal entertainment op basis van muziek en tekst. Het nog lang niet afgesloten tijdperk-Van Veen, dat begon met Erik van der Wurff bij Harlekijn. Harlekijn werd het begrip dat stond voor een combinatie van muziek en theater. Meer dan zeventig cd's in vier talen heeft Herman van Veen op zijn naam staan. Hij is actief op het gebied van toneel, televisie en film als schrijver, acteur en regisseur, en heeft niet alleen muziek en liedjes geschreven voor zijn theater- shows, maar ook voor film en ballet. Zijn creatieve talent is onstuitbaar: Van Veen is ook auteur van kinderboeken en maakte enkele speelfilms. Daar is hij ook nu mee bezig. Deze zomer wordt Nachtvlinder opgenomen. Het aardige van Herman van Veen is dat hij niet alleen over leed en onrecht zingt, maar op zijn wijze iets onderneemt. De stichting Colombine die hij oprichtte, houdt zich bezig met de financiering van kleinschalige projecten in ontwikkelingslanden en in eigen land. Zijn motto: 'De wereld delen...' Hij is overladen met internationale prijzen, kreeg acht Edisons voor platenproducties, werd in 1993 Ridder in de Orde van Oranje Nassau en ontving in 1976 de Louis Davidsring uit handen van Wim Kan. Dat gebeurde op een moment dat niemand er op rekende. Van Veen zelf evenmin, trouwens. Als Herman de tijd rijp acht, mag hij deze ring overdragen aan iemand van een nieuwe generatie met wie hij zich artistiek verwant voelt. Een vergelijkbare situatie deed zich onlangs voor in Theater Carré in Amsterdam. Daar kwam Toon Hermans na de show van Freek de Jonge bij verrassing het toneel oplopen om Freek de Hermans-trofee toe te kennen. De enige prijs, die Freek ooit in ontvangst heeft willen nemen. Freek wilde Toon niet voor het hoofd stoten, hij voelde zich overdonderd door de razende ovatie die Toon ten deel viel. Hij was er wel blij mee, voelde zich ook vereerd, maar liet niet na er op te wijzen dat hij tot dusver alle pogingen hem te onderscheiden had genegeerd en gedwarsboomd en elke prijs uit principe had geweigerd. Dat wisten we. En bovendien: dat hij dat zal blijven doen. Cabaret-jurys zijn nogmaals gewaarschuwd, aan Freek is geen eer te behalen. Die reserveert hij zich voor zichzelf. Op het terrein van de klassieken trad Herman van Veen op met diverse symfonie-orkesten en werkte hij met het Amsterdams Baroque Orchestra. Franz Schubert (1797 - 1828) is een componist voor wiens werk en persoon Herman van Veen zich altijd geïnteresseerd heeft. Al jaren liep hij met het plan rond iets te doen met de liederen van Schubert, een noeste werker, die er soms acht op een dag schreef in zijn korte leven en naast kamermuziek, opera's en symfonieën muziek maakte voor meer dan 600 liederen. Leven en dood spelen een belangrijke rol in het werk van Schubert en daarin ligt een parallel met het werk van Herman van Veen. Die koos voor zijn jongste cd met als titel Du bist die Ruh' als begeleiders Edith Leerkes (gitaar), Tini Mathot (fortepiano), Olga Franssen (gitaar) en Anne Knappstein (cello). Van Veen zelf speelt uiteraard viool. Maar Herman blijft Herman. De liederen die hij op deze cd brengt, zijn licht van toon en verhalend. Soms ingetogen en dan weer uitbundig, zoals ze waarschijnlijk ook hebben geklonken in de Weense cafés waai Franz Schubert ze liet horen aan zijn vrienden, zichzelf begeleidend op pianoforte of gitaar. De sfeer is dus niet die van de klassieke concertzaal. Herman van Veen zong o] het conservatorium al een enkel lied van Schubert. "Het waren de ' juiste noten, maar niet de juiste toon. Ik was toen nog te jong voor een lied over het leven. Nu pas het ik genoeg kilometers gemaakt om Schubert te kunnen zingen." |