Soester Courant

Plaatsgenoot Herman van Vee triomfeert in Cabrio

9 juni 2004

Hij is onze enige plaatsgenoot die kans ziet duizendvijfentwintig enthousiaste toehoorders aan zijn dansende voeten te krijgen. 'In Soest ben ik zo vrolijk, zo vrolijk was ik nooit' zong de clowneske rasartiest Yan Veen donderdagavond met begeleiding van drie uitstekende muzikanten: Erik van der Wurff, Edith Leerkes en Wieke Garcia.
Daarna bracht hij nog in het uitverkochte Openluchttheater Cabrio te Soest met zijn indringende, fraaie stem evergreens als 'Anne', 'Hilversum drie bestond nog niet', Amsterdam zuid, de rivierenbuurt' en andere songs uit zijn programma 'Chapeau'.


Op een prachtig begeleidend programmaboekje staat Herman van Veen (1945) afgebeeld met zeven hoge hoeden op zijn kalende, guitige kop. Deze hoofddeksels staan symbool voor een uitspraak van Femando Pessoa, die voor afschaffing was van het dogma der artistieke individualiteit. 'De grootste kunstenaar zal zijn', zo zei hij, 'hij die zichzelf het minst definieert, en die schrijft in het grootste aantal genres met de meeste tegenspraken en tegenstrijdigheden. Geen enkele kunstenaar zal slechts 1 persoonlijkheid mogen hebben.
Hij zal er meerdere moeten hebben, en elk daarvan moeten construeren door middel van een geconcretiseerde bundeling van verwante gemoedstoestanden, om aldus de vulgaire fictie uit de wereld te helpen, dat hij één is en ondeelbaar'. Daar staat de Soester harlekijn voor in zijn gevarieerde optreden ('Voor 't eerst in Soest in 975 jaar') als zanger, tekstschrijver, toneelspeler, clown, musicus. Met zijn poëtische teksten, grollen (de opera), typetjes (Herman en Truus) en grimassen (de panfluit pufpuf, de voetbal) wist hij twee uur lang het publiek te boeien.
Een van zijn hoeden nam hij af voor zijn onlangs overleden vriend Willem Wilmink. Af en toe werd de show onderbroken door een pianosolo van Erik van der Wurff, een gitaarsolo van de blootvoetse Edith Leerkes of een trommeldemonstratie van alle vier. Daarna keerde de Utrechtse arbeiderszoon weer terug in de lyriek van 'Kyrie eleison' en 'In de ogen van mijn moeder'.

Wat mij het meest trof waren zijn subtiele opvattingen tijdens Alfred Jodocus Kwak' over Israël en Palestina en even later over het godvergeten geteisem van christenen en mohammedanen die kinderen vermoorden.
'God hoor ons aan. Laat onze ogen opengaan'. In het voorprogramma liet Chorus Line ons drie kwartier kennis maken met de wervelende wereld van musicals, disco, pop en Hollandse meezingers. 'Wat leuk, dat er zoveel mensen voor ons zijn gekomen', zei Johan Simon. Dankzij de inspirerende leiding van pianist/ dirigent Mark Omvlee is dit 35 leden tellende Soester zangkoor een populair gezelschap geworden in cultureel Soest door hun aanstekelijk optreden.

Maar de spanningsboog is moeilijk 45 minuten vast te houden. Er is nog een grote behoefte aan een strenge, artistieke regie en choreografie.
Hulde voor de vrijwilligers van Cabrio, die deze avond verzorgden.
Chapeau!