| RIJN & GOUWE Peter van Eijk |
Optreden Van Veen verdient vervolg |
8 nov 1999 |
|
GOUDA - Het applaus was verstorven, de lichten waren aan, de dorstigen hadden zich al op de bierpomp gestort en in de garderobe was de strijd om de jassen gaande. Alleen het publiek van de voorste rijen moest zich nog uit de grote zaal van de Goudse Schouwburg wurmen. Zij waren de gelukkigen. Ineens ging alsnog het doek open en daar, in het felle tl-licht, op een podium zonder enkel decorstuk, zaten Herman van Veen en al die schitterende musici om hem heen. Toch nog een toegift: 'Is dit alles' van Doe Maar. Wie nog niet op de parkeerplaats stond stormde terug de zaal in, jassen half aan; biertjes bleven onbewaakt achter in de foyer. Het tekent het grillige genie Van Veen. Want wie komt er op het idee voor een liedjesprogramma waarin klassiek geschoolde musici worden gekoppeld aan uitbundige zigeuner-swing? Herman van Veen, dus. Zijn film mag onlangs geflopt zijn, maar de combinatie van hem, zijn eigen combo en het Rosenberg Trio is een dikke hit. Jammer dat maar zo weinig mensen de kans krijgen het gezelschap te zien. Gouda viel met Almelo en Den haag de eer te beurt deze won wondermooie voorstelling binnen te halen. Verder is de groep alleen te bewonderen in het buitenland: Duitsland, België, Frankrijk, New York en zelfs Sjanghai. Daarna is het over en uit; we zullen het verder met de cd 'Je zoenen zijn zoeter' moeten doen. Van Veen ontmoette Stochelo Rosenberg en zijn neven Nous'che en Nonnie in de kleedkamers van Carré. Het klikte meteen. Niet veel later ontstond het plan samen een cd op te nemen. Dat leverde de wonderlijke combinatie op van alleskunner Van Veen, het Rosenberg Trio, gitariste Edith Leerkes, violiste Jann en bassist Thomas Dirks (ex-Flairck). Het resultaat is te horen op de goed lopende cd 'Je zoenen zijn zoeter'. Terecht werd besloten er ook een korte tournee aan vast te koppelen, van slechts 21 concerten. In Gouda werden het afgelopen weekeinde de derde en de vierde voorstelling gegeven. De musici hadden er duidelijk zin in, het plezier spatte er van af. Het publiek had een voortreffelijke avond. De Rosenbergs schoten menigmaal in een daverende lach als de altijd onberekenbare Van Veen iets zei dat niet in het boekje stond. Inderdaad, een bijzonder concert. Stochelo Rosenberg hield zich netjes aan de strakke muzikale lijnen van Leerkes, al had hij aan drie akkoorden genoeg om weer een briljante solo los te laten. Wat een gitarist; deze man gaat verder waar zijn grote voorbeeld Django Reinhardt ophield. Hij gaat geen muziekstijl uit de weg en het klinkt allemaal even goed. Het werd geen liederenavond, al speelde het materiaal uit 'Je zoenen...' wel de hoofdrol - jammer alleen dat het mooiste liedje (Teddybeer) ontbrak. Mime en clownerie, vaste ingrediënten bij Herman van Veen, ontbraken niet en dat gaf de avond die internationale uitstraling; grenzen- loos amusement. Zijn persiflage op opera - "Wat zou opera mooi zijn als er niet in werd gezongen"- was een hilarische zijstap. Het publiek genoot. Het is echt te hopen dat Herman Van Veen besluit er toch nog een Nederlandse toernee aan vast te knopen. Zo'n combinatie van uniek talent verdient het om gezien en vooral gehoord te worden. Het laatste akkoord had nog niet geklonken of het publiek stond al als één man op. Toch duurde het nog even voordat de toegift kwam. Daarna bleef een groepje hangen; je wist tenslotte maar nooit...." Het dorstige deel van het publiek viel echter niet meer te verleiden... Peter van Eijk |