| Leidsch Dagblad Louis Cornelisse |
Herman van Veen:
Meesterlijke show
|
8 november 1978 |
|
LEIDEN - Herman van Veen
sprong, zong en declameerde
gisteravond het publiek in de
Stadsgehoorzaal plat. In een
wervelende show liet hij alle
zijden van zijn talent zien.
Meer nog dan in zijn vooraf gaande programma's waarin
hij vooral op de poëtische toer
was en het clowneske in hem
zo nu en dan de vrije loop liet
was hij gisteravond meer
compleet, meer veelzijdig.
Heer Jezus heeft een hofken was zijn milde, lyrische ope ning. Niets wees er nog op dat Herman dit keer uit een ander vaatje ging tappen, dijend over zoete melodieën en dichterlijke teksten over de droe ve gesteldheid op aarde en het al eerder gesignaleerde lied "Uitzicht op zee'' onderging Herman zijn eerste moment van bewustzijn. Het leven van een modale washand wordt uiterst geraffineerd beschreven, een ouder wordende vrouw meedogenloos ontleed. Van Veen doet dit op een manier die we in het verdere programma steeds tegen kwamen: Een bijna impressionistische schets met zeer sterk ontwikkeld gevoel voor details, die door hun subtiliteit en alledaagsheid een ruime mate van herkenbaarheid hebben. Centraal staat hierbij veel meer dan voorheen de humor van de kleine verbanden, en soms zelfs van de ontbrekende schakel. Zo typeerde hij het opscheppen van ouders over hun kinderen, die eigenlijk niet aan hun verwachtingspatroon beantwoorden, zo scherp dat dit onderdeel het karikaturale raakte. Maar Herman zou de kwalifikatie: de meester van de stemmingen niet waard zijn als hij daarna niet met iets totaal anders op de proppen kwam. Een triest lied overeen genezen verklaard verslaafd meisje volgt dan ook om daarna via een piano-solo naar een uiterst zware en enerverend slot voor de pauze te komen. "Aal" was dat gedoopt en bevatte een schitterend verhaal, waarna nog een complete steelband tevoorschijn werd getoverd. Na de pauze kwam het accent helemaal te liggen bij de maatschappijkritische, zij het op zijn eigen milde, gevoelige manier, humor te liggen. In liederen als "De dames-muziekkapel van Frau Roll" en "Het meisje dat anders is" maar ook in de meer conférencevorm als "Omaatje" en "De hond" toonde hij zich een geestig scepticus. Een scepticus weliswaar die op tijd weet waar zijn plaats is, namelijk achter de coulissen. Niet omdat hij niet meer zou boeien maar omdat hij beseft dat zijn begeleiders een zeer grote bijdrage leveren bij zijn voorstelling. Erik v. d. Wurff (piano/orgel). Harry Sacksioni (gitaar) Martijn Alsters (fluit), Hans Koppes (tuba) en Ger Smit (trombone) verzorgen meer dan alleen de begeleiding, bovendien hebben zij soli die niet als rustpunt of overgang gekenmerkt kunnen worden, maar die een volwaardige plaats genieten temidden van de andere nummers. Gesteund door deze gerenommeerde musici en door een uitgelezen staf technici. die voor schitterende effecten zorgden kwam Herman van Veen tot een grote prestatie. In oorsprong geen liefhebber zijnde van de stijl van Van Veen, maar wel van voetbal en daar uit voortvloeiend van Cruijff, is er geen twijfel mogelijk waar ik liever zat: voor de tv om Cruyffie niet te zien scoren, of om in de Stadsgehoorzaal Van Veen te zien passeren en te zien scoren. Twee overeenkomsten zijn er verder nog: beiden uitverkocht, de doelpunten werden herhaald, het optreden van Herman van Veen ook namelijk vanavond en morgen in de Stadsgehoorzaal. LOUIS CORNELISSE |