| AD (landelijke editie) CORRIE VERKERK |
HERMAN VAN VEEN ZIT 50 JAAR lN 'T VAK |
8 juni 2013 |
|
Herman van Veen viert zijn gouden jubileum met een reprise van zijn verzoekprogramma Kunt u niet nog eens, vanaf vanavond drie avonden in Carré. „Als ik niet meer optreed, houdt er iets op met tikken." Bij de vliegbasis Soesterberg kijken ze niet meer op van een verdwaalde passant. „Landgoed De Paltz? U moet zeker bij meneer Van Veen zijn. Ja, er stranden hier meer mensen. Er wordt hier zelfs post voor hem bezorgd." Het landgoed, een klein paradijs in het groen, ligt vlakbij. Een imposante poort, een lange oprijlaan, en dan is er die bijna Italiaans ogende villa, waar Van Veens creatieve bolwerk Harlekijn is gevestigd. Ietsje verderop ligt het kleine theater, waar bijzondere voorstellingen in het groen worden gegeven. De natuur en de rust inspireren. Vandaag staat Van Veen weer op een andere vertrouwde en inspirerende plaats: Carré, het theater waar hij inmiddels al tientallen jaren kind aan huis is. Voor het eerst stond hij er op 5 mei 1971. met 271 mensen in de zaal, hoofdzakelijk vrienden en familie. Nu, na zo veel jaar, 'kan hij de mensen niet meer kwijt'. De magie zit hem zegt Van Veen, in 'een samenloop van omstandigheden. „Die bijzondere hoef- ijzervonn, een magnifieke zichtlijn en een fantastische akoestiek." In Kunt u niet nog eens zingt hij nummers die door zijn trouwe publiek zijn aangevraagd. Grootouders. ouders, kinderen en kleinkinderen: de fans geven elkaar het Van Veenvirus door. Het overkomt hem dikwijls dat mensen hem om een lied vragen. „Maar ze realiseren zich niet dat dat niet past in de lijn van een bestaand programma- Als je een lied vervangt. moet dat een dramaturgische noodzaak hebben." Nu, voor het Carré-jubileum, kan het. Eindelijk. En zo krijgt elk nummer straks een eigen lading. Vrolijk. Ontroerend. Iemand die nog eens dat ene lied wil horen, gedraaid op de begrafenis van een geliefde. Of bij een aangenamere bijeenkomst. Van Veen: „Daar sta je normaal niet bij stil. Dat heeft me enorm geraakt." Nee, vervelen doet het niet, het zingen van (over)bekend materiaal. „Zelf heb je zo'n tekst misschien veertig, zestig keer gezongen. Dat liedje blijft, de mensen luisteren ernaar, horen het op de radio. Zelf ben je misschien alweer onderweg naar Tokio." Of naar Wenen, één van zijn recente theaterstops. „Ik speelde er op dezelfde plaats waar ooit Joseph Haydn, Brahms en Schubert stonden. Daar sta je dan met je klassieke muziekstudie. Doodzenuwachtig, met een trilstok- Ken je dat? Dat je terwijl je viool speelt, ineens geen controle meer hebt over je rechterhand?" Gelukkig biedt de taal dan uitkomst- „Dan kan ik gewoon zeggen: 'Zeg rechterhand, wil je je even gedragen?'" In Carré viert Van Veen ook zijn 'gouden jubileum' met vaste muzikaal begeleider Erik van der Wurff. „Erik is een maatje. Ik heb veel van hem geleerd. Een wijze man ook. Ik was 18 toen we elkaar ontmoetten, hij 17." Het klikte direct tussen de twee conservatoriumstudenten. „We begrijpen elkaar zonder woorden. Eén oogopslag is voldoende." Schrijven, musiceren; het is, zegt Van Veen, een ambacht „Een vak, net als brood bakken." Ook zijn vader was dat: een echte ambachtsman. Een ervaren letterzetter. die zich via zelfstudie en avondscholen verder bekwaamde in zijn vak- „Een lieve, optimistische socialist" De Tweede Wereldoorlog veranderde het leven van zijn ouders. „Er was veel verdriet. Alles werd daaraan getoetst." Zijn ouders konden niet meer worden waarop ze ooit hadden gehoopt. Hun kinderen werden hun toekomst Van Veen herinnert zich de wijze lessen als hij met zijn vader uit vissen ging. .,Zonder dobber. Die had hij niet. Wel een gebogen veiligheidsspeld en een stukje brood." Ja, ze lijken op elkaar, vader en zoon. Van Veen: ."Ik sta hem elke dag te scheren. Dan kijk ik in de spiegel en schrik ik dat ik hem zie. Maar ik ben het zelf." Hij is inmiddels 68, maar een leven zonder voorstellingen kan hij zich niet voorstellen. „Als ik dit niet meer doe, houdt er iets op met tikken." In elk geval zou er dan stevig moeten worden 'afgebouwd'. ..Dit werk is zo intensief dat dat wel moet. Anders val ik om.'' En er is nog te veel om van te genieten en je over te verwonderen. De wereld van de sociale media bijvoorbeeld. „Een fenomeen waarvan we nog steeds niet echt weten wat het voor ons zal betekenen." FILMPJES Als hij op tournee 's avonds na de voorstelling terugkeert in zijn hotelkamer, kijkt hij altijd even op internet. -,Dan kom je filmpjes tegen van je optreden van diezelfde avond. Of je krijgt bericht van iemand, helemaal uit Japan, die wil weten wat een liedje betekent. Ais je ziet hoeveel mensen naar zo'n filmpje kijken.... Al stelt het in het oneindige van een oceaan natuurlijk niks voor" Nee, in tegenstelling tot sommige collega's windt hij zich niet op over die privé-opnamen. „Ik vind het lemaal prima." Herman van Veen: Kunt u niet nog eens. 8, 9 en 10 Juni Carré in Amsterdam. CORRIE VERKERK |