TV MAGAZINE
Paul Witteman

Herman van Veen


We waren om journalistieke reden in Duitsland, in Essen. Daar moet u niet zijn, maar dat terzijde. Overal in de stad hangen affiches waarop staat dat Herman van Veen 's avonds optreedt in de schouwburg, een monsterlijk gebouw dat net als de rest van de stad is gebouwd begin jaren 50. Die avond zitten er 1500 Groenen in de zaal. Vraag me niet hoe je ze herkent, maar het waren Groenen. Als Herman van Veen optreedt, is elke zaal in Duitsland tot de laatste stoel bezet. Wij zaten op de tiende rij.


Van Veen deelt het Duitse publiek plaagstoten uit. Zo komt hij zwaaiend met de Nederlandse vlag het podium op, gaat zogenaamd met zijn moeder bellen en zegt (in het Duits): 'Ze vallen wel mee, maar voor alle zekerheid zijn er hier een hoop Amerikanen om ze te bewaken.' Om deze grap wordt hartelijk gelachen. Halverwege het programma klimt hij levensmoe in een doodkist om verrassend genoeg letterlijk springlevend opzij van het toneel weer op te komen. 'Iedereen moet sterven,' zingt hij, 'maar om dat nou uitgerekend in Essen te doen..., nee.' Ook daarvoor wordt nog geklapt. Dan haalt hij een voetbal te voorschijn, doet een oranje sjaal om en geeft met zijn vingers de uitslag weer van de voetbalwedstrijd Nederland- Duitsland, 2 tegen 1. Doodse stilte.

Daarna komt de stemming er overigens weer snel in. Elk lied dat men herkent ('als ik kon toveren...'), wordt met stormachtig applaus begroet en ook na drie uur zingen en zes toegiften is het publiek nog niet verzadigd. Men loopt naar het toneel en gooit platen en programmaboekjes naar de zanger, in de hoop dat hij daarop zijn handtekening plaatst. Zo gaat het avond aan avond, stad na stad. München, Hamburg, Berlijn en Essen, het publiek ligt aan de voeten van de Nederlandse harlekijn.BR>

Diezelfde week gaat in Nedèrland een jeugdfilm in première met Herman van Veen in een hoofdrol. Op dat moment wordt in Japan gewerkt aan een tekenfilm over Alfred Jodocus Kwak naar een script van Herman van Veen, van zijn jongste langspeelplaat zijn in Nederland al meer dan 100.000 exemplaren verkocht, mijn kinderen krijgen les over ontwikkelingssamenwerking aan de hand van een boek van Herman van Veen, eteetera, etcetera.

De volgende dag loop ik over de markt van Essen. Ik word herkend! 'Zag ik u gisteren niet in een café met Herman van Veen?' :



Paul Witteman