| LEIDSCH DAGBLAD SABINE VAN DEN BERG |
Sacksioni is een kunstenaar van het allerhoogste niveau |
7 dec 1999 |
|
Afgeladen is De Waag. En ze komen echt alleen voor hem: Harry Sacksioni En voor zijn gitaar. Nou ja, in dit geval voor zijn gitaren. Vijf staan er al klaar op het podium. Voor akoestisch en versterkt spel. De zesde draagt hij hoog bij binnenkomst Oorsprong' luidt de titel van een uitzonderlijk concert dat je eigenlijk niet had mogen missen. Een rake. programmering waarvoor je de stad niet uit hoeft. Zijn techniek is fenomenaal Maar altijd uitgevoerd met een gevoelige hand. Nergens neemt de virtuositeit een loopje met het sentiment. Nooit wordt de uitvoering steriel. In elke compositie klopt het hart van zijn maker. Niet zonder zelfspot is de muzikant. Ja, hij is weer net zo vermoeid als tijdens zijn optreden in de Stadsgehoorzaal vorig jaar. Want hij heeft opnieuw een baby in de wieg. Eén die heel hard huilen kan. Dus schreef hij een slaapliedje voor deze piepjonge wereldburger 'zoals alle creatieve vaders'. En hiermee is de toon gezet voor een zeer persoonlijk muzikaal programma waarin Sacksioni je bij de hand neemt op een pleziertocht door zijn belevingswereld. Hoor, daar komen de dieren in 'De kattendans', bekijk de parende padden uit 'De paddentrek'. En volgens de gitarist kon zelfs prins Claus niet stil blijven zitten tijdens zijn vertolking van het thema uit 'The Pink Panther'. Dus ook in Leiden nog een keer. De bezoekers knippen inderdaad hun vingers tijdens het aanstekelijke lijflied van die roze rakker. Swing. 'Oorsprong' stikt ervan. Tussen de muzikale delen door vertelt de artiest over het ontstaan van een nummer. Dat iets bij toeval uit een associatie voortkomt. En dat zo'n compositie dan onafhankelijk door de wereld trekt Zoals het spetterlied van Alfred Jodocus Kwak, het tekenfilmfiguurtje geboren in het hoofd van Herman van Veen. Waarbij soms wel wordt vergeten wie die hit nu eigenlijk op zijn kamertje heeft zitten schrijven. Of in zijn achtertuin. Sacksioni dus. En iets heel anders: de leader van een spelprogramma. Hij bedacht de tune van 'Denktank'. 'Meta Sequioa' schreef hij al toen hij zestien was. Maar niet eerder dan zes jaar later durfde hij het te laten horen. In Carré. Met als beloning een daverend applaus. Toen realiseerde hij zich echt dat er een weg voor hem was in de instrumentale muziek Zonder stem, want zingen doet hij niet. Praten des te vlotter. Het concert wordt boeiend aan elkaar gebabbeld. Want er is toch niets leukers dan te weten hoe gecharmeerd hij is van Brels 'Chanson des vieux amants'. Dat hij geprobeerd heeft dit te bewerken voor gitaar. Een geslaagde poging. Verstild, respectvol en even meeslepend is net resultaat In die klankkast dolen nog een paar gitaristen rond. Zo lijkt het als je hem zowel de bas, de begeleiding, als de zang hoort verenigen in Stevie Wonders 'I wish', op dat enkele paar snaren. Filmmuziek Hij speelt wij raden. Die compositie uit 'The Sting'. Onvergetelijk De toegift komt Daarna een tweede. Nee, niet het stuk 'Bello' zoals een meisje uit het publiek hem vraagt "Daar is het de sfeer niet naar." Hij klimt van het bescheiden podium en gaat op de rand zitten. Akoestisch volgt de melodie 'Breekbaar', want dat vindt hij beter passen. Éen tedere wijs. Zo voelt hij dat En dan kun je hoog of laag springen. Hij doet slechts wat hem het beste lijkt Bevalt het niet? Dan ben je vrij om te gaan. De muzikant zal er niet mee zitten! Maar de zaal blijft Muisstil luisterend naar een eigenzinnig kunstenaar van het hoogste niveau. SABINE VAN DEN BERG |