Dagbl v Nrd Limburg Bert Salden |
A.J.Kwak-stem laat meer van zich horen |
7 okt 1990 |
| Haar naam is Ryan van den Akker. Ze is wekelijks te horen op de VARA-buis en sinds kort ook op het tweede Duitse net. Toch weet vrijwel niemand dat het wat iel ogende meisje, dat net zo makkelijk Shakespeare op de theaterpodia neerzet als een nieuw spel van Annie M.G. Schmidt, het stemmetje is achter Alfred Jodokus Kwak, de succesvolle tekenfilmcreatie van Herman van Veen. "Kijk, zó zou ik willen zijn". Vol overtuigingskracht deponeert ze de dikke biografie van Maria Callas op tafel. Toch heeft Ryan van den Akker, net dertig, enkele jaren geleden haar operacarrière ver van zich af gegooid. Na het voorbereidend jaar van het conservatorium in Maastricht lag een carrière als sopraan en pianiste in het verschiet. "Ik stond daar in mijn spijker-broek te zuigen, terwijl die andere meisjes in van die sjieke jurken aan kwamen zetten. Ik dacht: dit is mij te truttig. Hier hoor ik niet thuis". Een jaar eerder had ze de pedagogische academie afgeblazen. "Het enige waar ik echt goed in was, was kinderen toneel la-ten spelen". Na een auditie zag de toneelacademie Ryan wel zitten. "Ik ontdekte daar hoe ontzettend ambitieus ik ben. Nou, niet overdreven, maar toch. Ik wil heel erg graag wat bereiken en daar wil ik hard voor werken". Uitbundig Ze is maar 1 meter 65 en 46 kilo licht, maar haar uitbundige wijze van vertellen vult het hele etablissement. "Mijn toneelschooljaren waren jaren van hard werken. Het talent had ik, maar dat moest flink worden bijgespijkerd". Volgens een collega viel Ryan op de academie al op. "Echt een doorsnee student was ik inderdaad niet. Maar dat is de aard van het beestje". Na de toneelacademie ging Ryan op verkenning en zeulde ze alle grote theaterge-zelschappen af. Tot de grote kans kwam: "Herman van Veen was bezig met een opera, 'Pol'. Ik deed auditie en kreeg met-een een hoofdrol. Van Veen componeerde een liedje, speciaal voor mij, 'Ik weet niet wat ik voel'. Het was fantastisch. Elke avond optreden met een orkest, elke avond voor duizend mensen". In de schaduw Ze mijmert. Twee jaar geleden startte haar echte carrière. "Maar daarna gebeurde er niets. Ik wilde de lijn doorzetten en begon een muzikaal soloprogramma. Ik had al meteen, een sponsor van 10.000 gulden. Zo maar op mijn rekening. Ik dacht: nou moet ik met die man gaan eten en zo, maar niks hoor. Hij was gewoon fan van me. Hij wilde niet eens zijn naam vermeld zien in de programma-boekjes. En hij bracht zijn vrouw en kinderen mee naar de voorstelling". Ryan viel bijna de rol van Eponine te beurt, in het befaamde 'Les Miserables'. "Maar ik zou de tweede cast moeten doen. Dan ben je eigenlijk reserve en hoef je maar een of twee keer per week op te treden. Ik heb dat geweigerd. Ik kan niet bij een ander in de schaduw staan. Zo ben ik nu eenmaal". Vorig jaar bood Herman van Veen haar de rol aan van Alfred Jodocus Kwak. Een stemrol in tekenfilms en hoorspelen. "Ik zag dat direct zitten, vooral inhoudelijk. Het zijn toch prachtige verhaaltjes? Maar er kwam wel een heleboel werk op me af. Ik moest inspreken voor tv-shows, luisterspelen, cd's en video's. En na Nederland kwam meteen Duitsland". Ze zucht even, besluit andermaal een si-garet op te steken. "Wereldwijd zoeken ze nu overal een stem voor Kwak die zo dicht mogelijk bij de mijne ligt. Dat vind ik een geweldig compliment!" Ryan heeft te kennen gegeven niet in andere dan de Nederlandse en de Duitse talen de Kwak-rol te willen spelen. De anonimiteit waarin zij haar succes tot nu moet vieren, deert Ryan weinig. "Ik sta al weken in de irritatie-top-5 van Veronica", zegt ze schaterlachend. En daarna serieuzer: "In de trein hoor ik wel eens mensen praten over Alfred Jodocus Kwak. Dan denk ik: 'Mensen, jullie moesten eens weten wie hier tegenover je zit'". ' Op vakantie aan het strand in Zuid-Frankrijk kon ze zich niet meer inhouden. "Er zaten daar heel veel Nederlanders. Ik zette mijn Kwak-stemmetje aan en begon te zingen, 'Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk...'. Nou, in een mum van tijd had ik alle kinderen om me heen. En die zien je dan meteen als Kwak". Het grote succes? "Ik word er ook wel eens een beetje gek van. Overal kom ik Kwak tegen. In speelgoedzaken, in kle-dingzaken, in platenzaken... De roman-tiek verdwijnt een beetje". Ze geeft toe dat ze best wel gebruik wil maken van haar Kwak-reputatie als de kans zich voordoet. "In Duitsland ben ik al gevraagd om in een film te spelen, door Kwak". Moddervet Ze benadrukt dat ze in haar vak overal rekening mee moet houden. "Je lichaam moet goed blijven. Mijn gebit, omdat ik op tv kom, mijn huid en mijn figuur. Ik kan me niet moddervet vreten. Je moet zakelijk zijn en contacten leggen en dat alles zonder jezelf te verloochenen". Aanvankelijk zeulde ze zelf de theatergezelschappen af, op zoek naar gastrolletjes. "Nu ben ik iemand, nu kan een agent mijn zaken regelen, mijn boekingen en mijn financiën". Ryan vervulde inmiddels een gastrol in de tv-serie 'Familie Oudenrijn' en in twee kinderseries van de NOS. "Ik heb nu eenmaal een leeftijdloos uiterlijk". In de in Berlijn bekroonde VPRO-film 'Mijn vader woont in Rio', speelde ze naast Peter Faber en Geert de Jong. Voor Polaroid maakte ze in Londen een reclamefilmpje, voor Duyvis spreekt ze radiospots in. "Ach, ik doe dat allemaal erg graag". Maar Ryan wil ook Tjechov spelen en Shakespeare. Toch is haar grootste wens: "Een muziekfilm. Een film waarin ik zing en dans. Ik heb daar al prachtige ideeën voor!" Ze maakt er geen geheim van dat haar grote liefde de muziek is. "Ik viel op de academie al op door mijn 'mooie zangstem. Dat heeft natuurlijk niet iedereen. En in de toekomst wil ik dat zeker benutten". Ze beweegt veerkrachtig en zegt tot slot: "Ik weet wat ik wil. En ik vind dat ik me-zelf op een goed spoor heb gezet. Ik speel piano, saxofoon en ik zing. Ik doe tv, film, theater en stemmetjes... Ach, het is misschien allemaal wat te veel. Soms zou ik wel eens één ding wat meer willen uitdiepen, Op dit moment wil ik het liefst weer gaan zingen. Met een eigen band, iets brengen dat het midden houdt tussen Nadieh en Margriet Eshuys. Of een tijdje doorbrengen in zo'n studio. Effe tot rust komen..." BERT SALDEN |