| de Volkskrant G.P. |
Herman van Veen heeft een fijne lp gemaakt |
7 september 1968 |
|
Het valt niet mee om aan de 23-jarige Utrechtse cabaretier Herman van Veen nog originele prijzende woorden te wijden. Tijdens de korte periode dat hij als „prof" cabaret bedrijft hebben talloze showbusiness-autoriteiten zich lovend over hem uitgelaten. En daar waren dan giganten bij als Toon Hermans en Wim Kan. Laatstgenoemde heeft zelfs meegedeeld dat Herman van Veen hem van zijn stoel deed tuimelen van de lach, en ja, met zo'n aantekening op je conduitestaat kan elke newcomer natuurlijk content zijn. Er is nu ook een langspeelplaat uit van de inmiddels als komeet, meteoor en schitterende ster omschreven jonge Utrechter. Afgelopen donderdag werd die LP met enig feestelijk vertoon uitgereikt in de Haarlemse Schouwburg, nadat Herman eerst op zijn bekende dynamische, uitbundige manier zijn programma Harlekijn op de planken had gebracht. Het is een gevarieerde plaat geworden, met alle bekende en minder bekende nummers. Zijn Harlekijn-lied bijv, wordt door sommigen ten onrechte voor een parodie op de Shaffy- cantate aangezien. Wie tot heden alleen oog heeft gehad voor de bruisende, onstuimige kant van Herman van Veens talent is wellicht wat verbaasd, wanneer hij hem op deze plaat twee prachtige chansons van Jean Ferrat hoort zingen: "Waar blijft de tijd" (On ne voit pas Ie temps passé) en "Sterven in de zon" (Mourir au soleil), op uitstekende, ingehouden manier gezongen. Wie de show van Van Veen heeft gezien mist bij het beluisteren van de plaat zijn aanwezigheid pijnlijk bij nummers als Drie schuintamboers (zijn bekende trommel-act), Het hondje en het door Harry Geelen vertaalde Aznavour-lied Le nez. Jammer natuurlijk, maar er is weinig aan te doen. Rest nog te vermelden dat de muzikale aankleding (Laurens van Rooyen, piano en orkest onder leiding van Gerard Stellaard met Tonnie Koning, slagwerk) niets te wensen overlaat, niet verbazingwekkend natuurlijk, want Herman van Veen heeft nu eenmaal een complete conservatoriumopleiding achter de rug. (Polidor, Medium 656009.) Een vraag die zich overigens opdringt: hoe reageert Van Veen op de plotseling losgebarsten publiciteit ten zijnen gunste? Nico Knapper, de VARA-regisseur die het komend seizoen vier televisieshows met Herman gaat maken, zegt: „Je hoeft echt niet bang te zijn dat hij naast zijn schoenen gaat lopen. Eens in de zoveel maanden gaan we samen naar Londen om te zien wat daar op het gebied van theater te koop is. Verbreding van je blik is belangrijk." „De eerste keer dat we naar Londen gingen was ik razend benieuwd hoe hij zou reageren. Ik moet zeggen voortreffelijk. Hij heeft in een. groot schrift voortdurend aantekeningen zitten maken. Nee, dat heeft niets met gappen of imiteren te maken. Maar je kunt op deze manier wél uitstekende nieuwe ideeën opdoen. Een bepaald nummer dat we van iemand zien kan ons op een ander idee brengen. Tenslotte: niets is meer splinternieuw onder de zon." Herman van Veen tenslotte, nog nahijgend, en met kletsnatte haren van zijn Bühne-performance (zoals dat in eigentijds Nederlands heet) zegt: „Ik ben blij met die publiciteit, maar ik verbeeld me niks hoor. Ik ben een hele gewone vogel. Wat wel leuk is ik speel de hoofdrol in een Belgische film die Princess gaat heten. We zij er op het ogenblik bezig met opnamen in Antwerpen. We zijn ook al in Venetië geweest om te filmen. Een geweldige stad is dat, gewoon te gek." En in één adem er achteraan: „Ik speel daarin een fotograaf die alleen maar geïnteresseerd is in geld, in piasters. Dat loopt natuurlijk helemaal verkeerd af, iedereen distantieert zich van me en eenzaam en alleen blijf ik tenslotte over. Maar dan kom ik natuurlijk tot inkeer, weet je wel." Hij lacht daverend. De hem begeleidende Belg deelt mee dat de film 4,5 miljoen, gaat kosten, in Belgische franken wel te verstaan. En over vijf jaar wil Herman van Veen op Broadway staan Want Nederland is hem echt te klein. G.P. |