| Leidsch Dagblad R.P. |
Herman van Veen: dromer in de bocht |
6 februari 1975 |
|
"En nooit weerom" — Herman van Veen — Harlekijn Holland 2925 503. De titel van dit album is bijna doorsopt van de melancholie en wie met die verwachting de plaat opzet, komt niets tekort. Herman van Veen, de "dromer in de bocht", legt in twaalf liedjes, waarin geen enkele cliché-gedachte te bespeuren valt, zijn met bijna bedeesde ironie en vederlichte irritatie gevulde mening neer over dingen en gevoelens die net weerom komen. Er zat — in tegenstelling tot vroeger — ditmaal weinig frivools bij Van Veen — op zijn hoogst frivool pessimisme. Liedjes als „Café zonder hoge zoldering", die van een aantal jaren terug dateren, straalden ook al de nodige melancholie uit, maar daar viel door tekst en voordracht nog uitbundig om te lachen. Dat lachen is Van Veen kennelijk vergaan. Zijn stijl is wat schraler geworden. Dat betekent overigens niet dat deze plaat daarom niet goed of minder goed is dan zijn vroegere werk. Het is en blijft een verademing iemand te horen zingen die zich van alle profane cliché's in de lichte muziek kan losmaken en getrouw aan de eigen filosofie blijft. Herman van Veen wordt op deze elpee met uiterste zorg bijgestaan door Erik van der Wurff, Harry Sacksioni, Laurens van Rooyen. Op de plaat de navolgende liedjes: Verzameling, Eenzaam Lichaam. Dromer in de bocht, Het liefdeslied, Kind aan Huis, De Slag bij Daarom, Wonderwat, Oma, Louise, Breekbaar, Minder, Nel, Kletsnatte Clowns. R.P. |