DRENTSE COURANT
Mat Ringers

Veenpark heeft Monument van het Graf voor het Onbekende Kind

Herman van Veen: Leven is als sneeuw

5 juli 1999

BARGER-COMPASCUUM-Het leven is een aflopende zaak, zingzegt Herman van Veen op de gitaarklanken van Edith Leerkes. Zijn haren groeien naar binnen, als hij in de tuin spit en aardappels poot, dan oogst hij aambeien en als hij wakker wordt, dan duurt het twintig minuten voor alles weer in model zit. "Ik sta hier langzaam te vergaan. Ik ben 54 jaar. Maar als je zes bent. Ik ben een meisje van zes jaar en ouder word ik niet meer."


Het is opeens heel stil in het kerkje in het Veenpark in Barger-Compascuum. Van Veen is aangekomen op het punt waarvoor alle driehonderd aanwezigen gekomen zijn: het monument ter herdenking van de dood van vele miljoenen kinderen. Zo'n monument moest er komen, verkondigde de bard enige maanden geleden. En het moest maar komen in het Veenpark, zei hij in mei toen hij zich verbond aan het park en toen bekend werd dat de woning van zijn geesteskind Alfredjodocus Kwak in het Veenpark stond.

De organisatie rond de ingebruikname van het monument, ontworpen door Sil van Oort, is in handen van uitvaartverzorgster Monica Zeegers uit Ravenstein, volgens haar foldertje met een 'vrouwelijk oog voor detail'. In het snikhete kerkje geeft ze het woord aan Janneke Verweij uit Arnhem, de moeder van Damiet, een van die kinderen die te vroeg stierven.
"Vandaag 361 dagen geleden werd mijn dochter begraven. 365 Dagen geleden lag ze met haar hoofdje in mijn schoot, ik voelde haar jagende hart en ik zei: Ga maar schatje. Toen ze geboren werd zei ik: Kom maar schatje." Ze sloot met licht geknepen stemgeluid af: "Arme geamputeerde ouders. Arme dode kinderen. Vandaag krijgen jullie een plekje voor altijd."

Roger Hendriks, de privé-secretaris van Van Veen, voert het woord namens de organisatie Warchild.Hij is de schrijver van de tekst die op de aanstaande cd van Kinderen voor Kinderen zal staan waarin een ernstig zieke Marianne tegen een vriendinnetje zegt: Dank je dat jij er voor me bent. Vriendschap is anders dan je denkt."
Hendriks somt landen op waar oorlog heerst. Het zijn er veertig, zegt hij, en er zijn tien miljoen kinderen bij betrokken. "Tien miljoen kansen op vrede om de vicieuze cirkel van haat te doorbreken zodat een van hen de Nelson Mandela van de volgende generatie kan worden.."

Het monument zelf is volgens de maakster een levenscirkel van 36 stenen met een boodschap waaraan veel Keltische symboliek ten grondslag ligt. Onderdeel van het monument is een opengewerkte oude knotwilg van waaruit de stem van Herman van Veen opklinkt met de tekst die op een glazen plaquette in de boom verwerkt is. "Lieverd, leven is als sneeuw. Je kunt het niet bewaren. Troost is dat jij er was, uren, maanden, jaren."
In het hart van de cirkel planten de kinderen Sammie, Jasser , Nina en Sep een rozenstruikje als levenssymbool. Daarna storten de media zich op Herman van Veen. De man met de NOS-microfoon is de eerste. Van Veen nadien: "Zegt die man tegen me: U zingt nu al zo'n dertigjaar en daaruit blijkt dat u een opvatting heeft over een betere wereld. Heeft het geholpen, vraag hij dan. Wat moet ik nou met zo'n vraag? Dan ben ik een half uur van de leg." Praten wil hij wel, als het maar niet over dit soort onzin gaat. Wel over de herdenking die voortaan elk jaar op 3 juli moet plaatsvinden. Over de bomen van het leven die hij geplant heeft in het Land van Ooit en vlak bij het gebouw van de Verenigde Naties 'waar al die beleidsmakers steeds weer langs moeten'. Over al die graven die je overal aantreft voor de onbekende soldaat. Maar nergens een monument voor het onbekende kind. Terwijl er misschien wel evenveel kinderen als soldaten dood gaan in een oorlog. "Dit is geen oorlogsmonument. Dit is een plekje voor ouders om iets te delen. Om even stil te staan bij al die kinderen die geen naam hebben." Van Veen neemt een moment met de ouders van Damiet. Dan weer tot de pers: "Of ik niet vind dat zo'n monument in een uithoek staat, vraagt zo'n jongen met een microfoon me. Is dit een uithoek? Dit is een park met een verhaal. Dit is een van de mooiste plekken in Nederland. En wat is een uithoek nou helemaal? Dit ligt midden in Europa."



Mat Ringers