| Ons Volk, Brussel |
Herman van Veen |
5 februari 1971 |
|
Wim Kan, Nederlands kabaretgrootmeester, zei van hem:«Deze Herman Van Veen deed me van verbazing en van de lach bijna van mijn stoel tuimelen. Een prachtig talent, hij heeft een zeer goede toekomst in dit vak in handen.» En Toon Hermans verklaarde voor al wie het horen wou: « Als ik één man nog eens op Broadway zie dan is het deze jongen. De sterkste theaterpersoonlijkheid die Nederland in de laatste twintig jaar heeft gekend." Harlekijn Met een dergelijk visitekaartje in je binnenzak is het dan ook normaal dat iedereen de grootste verwachtingen van je gaat koesteren. Vooral als je dan nog maar goed en wel vijfentwintig bent. Herman Van Veen is iemand die je moet zien. Met de plaat achteraf kan je hem daarna opnieuw beleven, zo dikwijls je daar zin in hebt «Herman is een scénebeest», schreef ooit eens een Vlaamse criticus. «Een scénebeest dat desnoods wil ploeteren om het publiek toch maar te overtuigen.» Je kan Herman moeilijk als een typische kleinkunstenaar bestempelen. Hij is meer. Het is ook steeds zijn bedoeling geweest om meer dan kleinkunst te brengen. Herman heeft steeds de intentie gehad de brug te slaan tussen kleinkunst en zuivere show. Zo kan je ook direkt verklaren waarom vele kleinkunstliefhebbers zich zo vaak ontgoocheld voelen bij het beluisteren van een Van Veen-plaat. De titel van zijn theaterorganisatie tekent hem misschien wel het best « Harlekijn ». Herman is een rasechte harlekijn, die rolt en wentelt danst en springt over de scène. En onmiddellijk daarop wordt ie dan plots zo stil, zo heel poëtisch. Je moet het maar kunnen. Geloven in wat je doet Herman Van Veen is een geboren Utrechtenaar. 14 maart 1945. Hij studeerde aan het Utrechts Conservatorium viool en zang. In zijn studententijd trad hij samen op met Laurens Van Rooyen, momenteel zijn lijfpianist. Na zijn studie begon hij aan de voorbereiding van het programma «Harlekijn », onder regie van Nico Knapper. Dit programma ging in première te Utrecht in 1967. Toen Herman iedereen overtuigd had van zijn kunde kreeg hij talrijke aanvragen voor tv-shows in binnen- en buitenland. Ook vertolkte hij de hoofdrol in de Vlaamse speelfilm « Princess ». Sedertdien bracht hij reeds vier langspeelplaten op de markt, waaruit ook enkele singels gepikt werden. Eén daarvan, «Suzanne », troonde ettelijke weken op de hitlijsten van radio Veronica. Dus wel degelijk sukses voor Herman. Hoe dat komt? Meent hij zelf: «Je moet geloven in wat je doet. Nooit denken : Ik ben een geweldige peer en het publiek merkt het toch niet, als ik maar wat aan rotzooi. Ik maak ook avonden mee, dat ik denk: Herman, hou je gedeinsd. Kalm aan, want anders haal je de finale nooit. Maar voordat ik het zelf weet, loopt het zweet toch weer over mijn rug. En dan ga je weer. Ze hebben immers betaald om je te kunnen zien. Dus geef je je maar volledig.» |