Story Willem Duys |
Hilversum aan zee |
4 aug 1989 |
|
'Hilversum aan Zee' De eerste warme week van augustus is het vooral aan de Franse zuidkust een dolle boel. Terrasjes zijn propvol, parkeerterreinen puilen uit, op de veie stranden ligt men mannetje-aan-vrouwtje en de verkopers van zonnebrandolie doen fantastische zaken. Opvallend is het enorme aantal Nederlandse auto's en caravans - als je langs een camping rijdt zie je daar louter de bekende gele kentekenplaten. Natuurlijk is het in andere landen aan de Middellandse Zee ook 'niet bepaald rustig. Maar de Azuren Kust (ofwel Cöte d'Azur) blijft nog altijd de grootste trekpleister, ook al omdat hier, naast de zon, nog zoveel ander vertier is. Onder die ontelbare Hollanders beinden zich zoals elk jaar weer heel wat bekenden uit de wereldjes van de kunst, het theater, de televisie en de muziek. Menigeen heeft hier, zoals ik zelf, een "vaste stek", en dat betekent automatisch dagelijks aanloop van vrienden en collega's met wie het prettig bijpraten is. Uiteraard in de luwte van een parasol en met een fles rosé of witte wijn onder handbereik. En wie niet bang is voor handtekeningjagers en fotograferende landgenoten (of Belgen) kan zich aangenaam posteren op een gezellig café-terras en kijken naar de autochtone meesters in het "jeu de boules", die met een arendsoog en vaste hand de loden kogels op elkaar laten kletsen. De doorsnee tourist weet waarschijnlijk niet dat daarbij vaak om grof geld gespeeld wordt, zelfs door de beroemde acteur en zanger Yves Montand, die zo'n beetje mijn buurman is. Gehuld in een smetteloos wit pak en met een enorme flambard op het grijzende hoofd geeft hij vrijwel elke namiddag een gratis show weg, waar de mensen omheen drommen. Met Freek de Jonge heb ik er uren naar zitten kijken en niemand had oog voor ons, want Montand is een idool van velen. Schuin tegenover die speelplaats onder de platanen zat Seth Gaaikema ijverig nieuwe teksten te schrijven en luttele kilometers verder zat Jeroen Krabbé in de tuin van zijn vermaarde voorganger Re noir te schilderen. Dat doet hij trouwens even succesvol als acteren, zoals u weet .Bij het boodschappen doen loop ik dikwijls Ina van Faassen tegen het lijf en tussen de olijfbomen van zijn buitenhuisje is het altijd gezellig babbelen met Nico Knapper, de regisseur en grote man achter de schermen van "Zeg 's AAA" en "Medisch Centrum West". U ziet de Riviera is deze maand een verlengstuk van Amsterdam en Hilversum, al wordt de Gooise Matras vervangen door rieten matjes of plastic luchtbedden. Ook Herman van Veen is hier neergestreken voor een welverdiende rust na een krankzinnig druk seizoen in filmstudio's en theaters. Zoals bekend slaat deze ongelooflijk veelzijdige artiest steeds verder zijn vleugels uit Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland liggen al jaren aan zijn voeten. Elke voorstelling is daar bij voorbaat uitverkocht elke grammofoonplaat wordt prompt goud of platina Maar ook Frankrijk lokt Na enkele geslaagde proefvoorstellingen in Parijs ziet 't er naar uit dat Herman het komend voorjaar definitief doorbreekt in het Walhalla van de Franse showbusiness: 'Olympia Vanaf december komt er namelijk elke avond een aflevering van "Alfred Jodocus Kwak" op Kanaal 1 van de Franse televisie en zoiets helpt natuurlijk enorm om snel bekend en geliefd te worden. Zijn weergaloos warme stem, zijn prachtige mimische nummers en zijn steeds fraaiere vioolspel zorgen wel voor de rest Ook Amerika heeft hij nog niet uit z'n hoofd gezet (hij heeft daar complimenten gehad van Sinatra en is zeer bevriend geraakt met Shirley MacLaine). Die dagelijkse TV-serie van "Kwak" (in Japan geproduceerd) is overigens aan vele andere landen verkocht en zal bij ons door de VARA worden uitgezonden. Worden profeten nog altijd niet gëerd in eigen land? Ik vroeg namelijk aan Herman waarom de voorstellingen van Toon Hermans in Carré altijd direct uitverkocht zijn, terwijl hij steevast een langere aanloop nodig heeft voordat de zaal vol zit "Bij Toon", zo verklaarde Van Veen, "weten de mensen wat ze ongeveer verwachten kunnen. Dat geldt ook voor André van Duin en vele andere collega's. Maar je moet mij met een kok vergelijken die telkens een nieuwe schotel creërt, zodat het menu ieder jaar anders is. Men kijkt dus eerst de kat uit de boom. Als het echter een goede show is spreekt zich dat rond. En meestal zijn er na een eerste week geen lege stoelen meer!" Kijk, over zulke dingen en soortgelijke vakgeheimen praten wij hier. En terwijl ik dit schrijf, kómt mijn oude vriend Tonny Eyk aangefietst; uit Juan-les-Pins. Dat is een hele klim en hij zal dus wel dorst hebben. Willem Duys |