Trouw Frank Verhallen |
'Van Veen niet sterk |
4 juli 1991 |
| De nieuwe ceedee van Herman van Veen is, de tientallen anderstalige niet meegerekend, zo ongeveer zijn veertigste produktie sinds zijn debuut-Ip uit 1968. En het is de zesde live-registratie vanuit Carré. De show waarop deze cd gebaseerd is - simpelweg "Herman van Veen" geheten -, zag ik het afgelopen jaar twee keer. Ik kon me toen niet aan de indruk onttrekken, dat Van Veen en zijn ensemble (vier topmuzikanten, nog altijd geleid door Erik van der Wurff) zich er in de weinig optredens die zij nog voor 'eigen' publiek geven, wel erg gemakkelijk van afmaken. Zeer veel reprises en het spaarzame nieuwe repertoire overtuigden allerminst. Ook de cd (opgenomen in mei 1990) wekt allerminst de in-druk van grote inspiratie. Zij bevat 25 nummers, waarvan eenderde op eerdere cd's te vinden is. De gesproken teksten zijn voor het merendeel geschreven door Van Veen zelf. Veelal korte, filosofisch getinte invallen en anecdotes, met als enige kracht dat zij de verbindende schakel vormen tussen de verschillende liedjes. Met die gezongen nummers is het tegenwoordig echter treurig gesteld. Van Veen heeft in zijn carrière een groot aantal prachtige teksten gezongen van zijn twee hofdichters: Rob Chrispijn (tot circa 1980) en Willem Wilmink. Zij zijn op deze cd elk slechts vertegenwoordigd met één lied, afkomstig van Van Veens meest recente cd "Blauwe plekken" (uit 1989). Zijn nieuwe lied-repertoire is van de hand van Hanneke Holzhaus, die ook Van Veens Duitse teksten (van Heinz Kunze) vertaalt. Behalve het liefdeslied 'Ik wou', zijn die nummers niet sterk. In die mening word ik alleen maar gesterkt als ik luister naar Van Veens oudere Ip's, die op dit moment alle (door Polydor) op cd worden heruitgegeven. Met dat oeuvre bewees hij indertijd te groot te zijn voor het kleine Nederland. Met zijn nieuwe repertoire zou dat vast niet meer lukken. Harlekijn 849.356. Frank Verhallen |