MEPPELER COURANT
Ton Henzen

'Hij deed al zo gek bij ons in de huiskamer'

4 mrt 1996

MEPPEL - 'In 1944 ging ik met mijn vader het bos in en ik kwam er in de buik van mijn moeder weer uit,' vertelt Herman van Veen vrijdag- en zaterdagavond terloops in zijn nieuwe programma. Zaterdagavond zit zijn vader op rij twaalf. Pa moet hartelijk lachen om de opmerking van zijn zoon. In de loop van de middag reed hij met Herman richting Ogterop.


'Hoe dichter we bij Zwolle kwamen, hoe Meppelser hij ging praten,' vertelt Herman van Veen na afloop van de geweldige voorstelling. Hij is benieuwd naar reacties, is verre van blasé en er is niets in hem dat ook maar iets weg heeft van een arrogante houding van de artiest die begiftigd is met internationale roem. In de foyer hapt hij gulzig in de door Henk Beuker aangereikte bitterballen. Hij zoent tante Femmy, mevrouw Bralten-de Boer, weduwe van de beminnelijke Jan Bralten senior, bij wiens gezin Herman vanaf zijn achtste tot zijn zestiende vele ' schoolvakanties doorbracht. 'In deze zaal, in het oude Ogterop, heb ik schoolfeesten meegemaakt. Ik moest een keer tijdens een MMS-feest invallen voor' de pianist,' herinnert hij zich met de lach die de goede tijden aan deze contreien illustreert, 's Zomers bracht hij door op een familie- camping in Wanneperveen. 'Hij deed al zo gek bij ons in de huiskamer,' weet tante Femmy. 'We hebben wat afgelachen met hem.'

Talenten

Herman van Veen deelt in zijn show mee dat zijn opa en vader in Meppel zijn geboren. Zou hij dat ook zeggen op Broadway? Hij werd in maart 1945 in Utrecht geboren, in wijk C. Een knokbuurt voor de jeugd. De lange uitstapjes naar Drenthe en de Kop van Overijssel waren een verademing waar hij naar uitkeek. En vooral naar het gemoedelijke, gezellige gezin waar tante Femmy de scepter zwaaide, waar ome Henk, de kapper, bij inwoonde. De tien jaar oudere broer van de vader van Herman keerde naar zijn geboorteplaats terug en trouwde met Klaasje de Boer, de zus van Femmy. Volgens haar werden de talenten van Herman het eerst ontdekt op de Montessorischool. Op het conservatorium in Utrecht ontwikkelde hij zijn muzikale talenten als violist, als zanger en als componist.

Toen de nu 77-jarige Jan van Veen twee jaar was, vertrok zijn vader naar Utrecht. De grootvader van Herman had in Meppel een graanhandel. In Utrecht stapte hij over op toiletartikelen. Zoon Jan mocht van pa niet in de zaak komen. Deze had wat minder goede ervaringen met zijn andere zonen gehad. Jan van Veen bleef zijn hele leven in Utrecht wonen en werkte er als typograaf. Na dertig jaar ging hij bij zijn zoon werken. 'Ik deed onder meer de publiciteit.'

MSC

Jan van Veen herinnert zich hoe zijn broer Henk altijd in de weer was voor MSC. Ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van MSC schreef Henk van Veen een revue en zorgde broer Jan voor decors en versieringen, voor het oude Ogterop. Femmy Bralten schitterde als revuester.
'Daddy', zoals Herman zijn pa noemt, volgde zijn zoon ook tijdens zijn buitenlandse optredens. 'In Duitsland braken ze, in zalen waar 3000 mensen zaten, de tent af. In New York gooiden Amerikanen hun hoeden van enthousiasme de lucht in. Maar ja, hoe gaat het daar, je moet voor de première de belangrijke recensenten uitnodigen en op jouw kosten whisky laten drinken. Hij trad in een theater op waaraan 21 muzikantën verbonden waren. Maar Herman had zijn eigen musici bij zich. Die Amerikaanse muzikanten moesten van de Unions gewoon worden doorbetaald. Dat was na twee weken niet meer op te brengen. Het is ook ongelooflijk wat hij er daarnaast nog allemaal bij doet.'

Bijvoorbeeld voor de Stichting Colombine, waarvan Herman van Veen mede-op- richter is, die gezondheids- en milieuprojecten in Europa en de ontwikkelingslanden ondersteunt en initieert. Hij was ook 25 jaar welwillendheid-ambassadeur voor Unicef.

Moed

Hij speelt zijn programma's ook in het Duits, Frans en Engels. Herman van Veen: 'Maar die Utrechtse nummers kan ik in het buitenland niet spelen.' Hij zegt innerlijk sterker te zijn geworden. 'Het gaat vooral om de moed het te durven zeggen. Dat heeft met de jaren te maken. Als je jong bent, denk je dat je alles moet bedenken, terwijl het op straat ligt.' Hij is verre van de onbezorgde artiest. Hij is ook echtgenoot die tijdens een toernee in Duitsland in het Berlijnse Grand Hotel Deutschland aan thuis denkt en daarover een prachtig lied schrijft. Hij is ook vader. Die zich zorgen maakt over de avonturenzin van zijn kinderen en 'in het programma zegt dat door het gevaar van aids 'iedere verliefdheid ook levensgevaar is'.

'Mijn zoon is vrijdag naar de wintersport vertrokken. Hij had beloofd zaterdagmiddag om een uur of half twee te bellen zodra hij aangekomen was. Maar de hele middag geen telefoontje.
Eén minuut voor acht hoorde ik pas dat alles goed was. Dat is een opluchting.' Was de voorstelling anders geweest als dat bevrijdende telefoontje er niet was geweest? Herman van Veen: 'Ja, en zeker korter... om te kunnen bellen.'



Ton Henzen