| HET PAROOL PAUL ARNOLDUSSEN |
Moustaki is moe, altijd moe, maar zingt nog |
4 mrt 2002 |
|
AMSTERDAM - Iedereen heeft een eeuwige leeftijd, stelden ooit Harry Mulisch en Simon Carmiggelt eenstemmig. De heren beschouwden zich als, meen ik, dertien respectievelijk twaalf. De Franse zanger Georges Moustaki is dan vermoedelijk zeventig. Al jaren wordt de bard - componist van vele succesnummers, waarvan met name Piafs Milord nogal insloeg - als een wat slome, trage en vermoeide figuur afgeschilderd. Daar maalde hij het dan ook naar. Tegen Hanneke Groenteman verklaarde hij reeds in 1969 zéér moe te zijn. Wordt u niet moe van altijd moe te zijn?, vroeg de journaliste. De chansonnier bevestigde dat. Hij had toen trouwens net zijn eigen wereldhit opgenomen: Le Métèque. Kunstredacteur C. B. Doolaard was in 1973 in het Concertgebouw en zag een 'vergrijsde troubadour.' En recensent Roel Naarding bezocht twaalf jaar later een concert in Utrecht en trof een oude man wiens repertoire geen tekenen van vernieuwing vertoonde. Kon het ons, bezoekers van Carré zaterdagavond, leraren Frans, liefhebbers van rauw- melkse camembert en pastis, bezitters of aspirant-bezitters van een huisje in de Périgord, iets schelen? Nee, het kon ons helemaal niets schelen. Op het toneel stond inderdaad een wat oudere baas, een tikje vermoeid, toegegeven. Maar mag hij op zijn 68ste? Moustaki is naar zijn eeuwige leeftijd toegegroeid. En wij juichten toen Herman van Veen hem ten slotte een bos bloemen aanreikte. De in Alexandrië uit Griekse ouders geboren zanger wist wat hem te doen stond: succesnummers zingen: Ma Ltberté, Bye Bye Bahia, Ma Solitude, en natuurlijk Le Métèqe. Avec ma gueule de méteque, de Juif eirant, de patre Grec et mes cheveux aux quarte vents. Met mijn smoel van vreemdeling, wandelende jood, Griekse herder, met mijn haren in de war. Die haren zijn inmiddels goeddeels verdwenen en van zijn band met Griekenland getuigde hij in een paar recentere nummers. Best mogelijk dat het koketterie is, Hanneke Groeteman vertrouwde hij toe dat Griekenland hem koud liet en dat hij de Grieke nationaliteit slechts behield om uit het leger te blijven. Moustaki presenteert zich als de romanticus die de idealen van mei '68 niet heeft afgezworen, die de terechtgestelde anarchisten Sacco en Vanzetti in ere houdt en ook de Portugese Anjerrevolutie. Die het nog met de hippies over de vrije liefde wil hebben. Bij het publiek ging het erin als een besuikerde croissant. Wat heet, de avond is voor herhaling vatbaar. Serge Reggiani, van hem gaat al sinds 1995 het verhaal dat hij door alcohol is geveld. Is hij inmiddels niet al een beetje opgekrabbeld? En waar is Jean Ferrat? PAUL ARNOLDUSSEN |