UTRECHTS NIEUWSBLAD Hans de Wolf |
Ontroerende show
Herman van Veen
|
3 november 1980 |
UTRECHT — Te oordelen naar de
verhalen van de recensies van de
première zou de nieuwste show van
Herman van Veen. Onder Water, beduidend minder zijn dan de vorige
voorstellingen van de harlekijnerige
theatermens. Intussen schijnt er
iets aan het programma veranderd
te zijn. in ieder geval bood de
voorstelling van gisteravond in een
lekker volle stadsschouwburg prima
vermaak met een zorgvuldig verpakte en helemaal niet stompzinnige inhoud, kolder, ontroering,
zelfspot, muziek en zichtbaar veel
inzet van Herman van Veen en de
zeven hem omringende jonge danseressen.
De show heeft dit keer een rode draad mee gekregen in de vorm van het verhaal van de nieuwe haring Jan, die met een stoot collega's actie onderneemt tegen de overdadige haringvangst. Hij zwemt naar de Zuidpool en leent daar een walvis die voor de haven van Scheveningen of soortgelijke plaatsen elders kan gaan liggen, zodat de vissers niet meer uit kunnen varen. Zo droog verteld klinkt het verhaaltje misschien wat naïef en met de nadruk op milieuvervuiling die de haringen onderweg tegenkomen modieus, maar in de voorstelling pakt dat anders uit. Want je zit namelijk niet drie uur alleen naar een lullige haring te kijken. Doordat er maar sumier aan het verhaaltje vast wordt gehouden krijgt Herman van Veen de mogelijkheid om tijdens de soepel lopende voorstelling allerlei aardige of slechte, goedwillende en kwaadwillende groter groeiende mensen ten tonele te voeren die bij elkaar de voorstelling z'n inhoudelijke lading geven die misschien niet direct grijpbaar is, maar wel degelijk gaat over een ingeslapen samenleving, waarin het Gevoel behoorlijk in de knel zit. Het mooie van Onder Water vind ik, dat die hoogdravende beweringen van mij tussen de regels door en nergens expliciet, in de voorstelling zitten, een voorstelling die zeker voor de pauze geolied en visueel prachtig in elkaar zat, mede dank zij de danseressen, die misschien technisch niet allemaal even schitterend waren, maar die een belangrijke rol kregen doordat ze om de beurt en integer meespeelden en veel plezier in hun werk leken te hebben. Na de pauze ging Herman van Veen wat meer op de solotoer waardoor het programma gek genoeg chaotischer werd en de afstand tussen Herman van Veen en zijn rolfiguren op een soms verwarrende manier (voor publiek en speler) zoek was en de voorstelling haperde. Hoe het ook zij: Onder Water kunt u nog zien tot en met dinsdag. HANS DE WOLF |