| Nieuwsblad vh Zuiden Jan Naaijkens |
Ook Lenny Kuhr erg sterk |
3 april 1969 |
|
Woensdagavond trad in de Stadsschouwburg Herman van Veen op, een jong artiest, die als een komeet aan de Nederlandse cabarethemel „is omhoog geschoten. Men heeft hem zonder, meer op het hoge voetstuk naast de grote drie. Kan, Hermans en Sonneveld geplaatst en deze drie zelf hebben hun bewondering voor de jonge collega geenszins onder stoelen of banken gestoken. En het programma tenslotte vermeldt een ganse reeks met bijna ongeloofwaardige loftuigingen. Is hiermee deze jongeling niet wat over het paard getild? Nee. Hij zit er stevig boven op en hij is daar, dacht ik, volkomen op zijn plaats. Want om te beginnen heeft Herman van Veen iets gepresteerd wat niet alleen hels moeilijk en uiterst zeldzaam is, maar dat vooral een bewijs is van echte creativiteit: hij heeft zich een volstrekt eigen, hoogst persoonlijke stijl geschapen. Wat Van Veen doet heeft men niet eerder gezien. Hij is niet de een of de ander , maar helemaal en alleen zichzelf en dat is een persoonlijkheid waarvan het moeilijk valt een nauwkeurige karakteristiek te geven, want Herman van Veen kan en doet eigenlijk alles. Hij werkt met lichaam en ziel. Hij is acrobaat en danseur. Hij imiteert en parodieert. Hij is pantomimespeler en clown. Hij zingt met een voortreffelijke stem uitstekende liedjes van een geheel eigen signatuur. Hij is 'een goed instrumenntalist en zit boordevol grapjes. Hij brengt zijn programma met een nict te stuiten enthousiasme en niet een schuimende vitaliteit. Men kan hem dus nauwelijks een cabaretier noemen in de gebruikelijke zin van het woord. Zijn programma omvat veel méér. De lichamelijke, mimische en dansende elementen zijn van zo'n doorslaggevende invloed dat zijn optreden niet alleen aan het cabaret, maar ook aan het circus, aan het kermistheater en aan de vaudeville doet denken. Men zou Van Veen dus het best een ..entertainer" kunnen noemen, een soort kruising van Sammy Davis en Danny Kaye, maar dan, ik herhaal het nogmaals, steeds zichzelf. Dat maakt zijn verschijning in de Nederlandse theaterwereld zo verrassend en zijn snelle succes verklaarbaar én verdiend. Zijn sterke „présence", zijn uitgesproken persoonlijkheid, zijn sterke greep op zijn publiek stempelen Van Veen tot een sublieme „Harlekijn". Het optreden van Herman van Veen — dat vanavond wordt herhaald, gaat dat zien ! — wordt bijzonder aangenaam onderbroken door de liedjes van Lenny Kuhr. Zij trad reeds eerder met ,,Harlekijn" op. Nu is zij echter plotseling een Europese vermaardheid geworden: a star is born... Tilburg geniet de eer als eerste dit Eindhovense meisje na haar Spaanse triomf op de planken te mogen zien. Maar ook zonder dit zou het optreden van Lenny de moeite waard zijn geweest. Ook zij heeft een sterke persoonlijkheid. Zij zingt met zoveel overtuigingskracht dat men de wat slappe teksten gemakkelijk vergeet, temeer omdat haar melodietjes pittig klinken en voortreffelijk op de gitaar worden begeleid. Muzikaal viel er trouwens nog veel meer te genieten, want Van Veen werd door een voortreffelijk combo gesecondeerd. Men kon ook moeilijk anders verwachten bij een artiest die de strenge tucht van een klassiek-muzikale opleiding heeft ondergaan, maar die zó door het fenomeen „theater" gegrepen is. dat hij letterlijk en figuurlijk uit dit gareel gesprongen is. Tot vreugde en geluk van allen die jong van harte zijn. JAN NAAIJKENS |