VARA-gids

Herman van Veen

30 mei 1970

Herman van Veen, 29 jaar Harlekijn, was er ineens, gaat niet meer weg, of het moet onverwacht, van rechts komen.


Wat denkt hij van:

Wereldpolitiek
 Drek. Politiek zou het welzijn van de mensen moeten beogen, maar beoogt het welzijn van hun eigen partij en ik geloof niet in partijen. Ieder mens kan afzonderlijk vreselijk aardig zijn, maar als massa wordt het klam en angstig. Om maar niet te spreken van de commerciële achtergronden in de politiek, die die politiek mijns inziens bepalen.
Theater; Voor mij de enige manier om m'n idee van leven en gedachten kenbaar te maken, 'n plaats waar ik mij volmaakt gelukkig voel, het is iedere keer bijna drie uur volledig bestaan.
Muziek:
Beweging, taal die ik begrijp. Ik heb geen voorkeur, de intensiteit, eenvoud en eerlijkheid zijn doorslaggevend.
Kinderen: Ik heb er twee, één van twee jaar en één van drie maanden, met hen kan alles nog goed gaan.
Bewondering: Dylan, Brel, Menuhin, Mendelssohn, Pergolesi, Van Ulsen, Bernstein, Mozart, Dahl, Beatles, Bach, Hoffman, Kan, Thant, Jezus, Van Gogh, Redon, Uderso, Bor (de wolf).
Vrouwen: Daar werk ik eigenlijk voor, daar stond ik laatst bij stil. Mannen zouden vrouwelijker moeten zijn, dan kon ik daar ook voor werken (grapje), 't zijn vaak zulke kerels, van die flinke met die brede borst, waaraan ik twijfel, vrouwen zijn vaak oprechter, spontaner, trouwer, eerlijker en kunnen hun gevoelens moeilijker verbergen en dat vind ik fijn als man. Ja kijk ik zing er over ik denk er aan je doet is wat eigenlijk het enige wat belangrijk is.
Cambodja / Vietnam: Misdaad van alle kanten, behalve de slachtoffers, 't maakt niet meer uit of je nou door een communist of een Amerikaan wordt vermoord, dood is dood.
Eten: Slakken, zalm, sla, frieten, tong, druiven, meloen, chocolade vla met slagroom, sperziebonen, liefst door elkaar.
Kraken: Tuurlijk, laat ze er maar intrekken, in Utrecht staan er nog zeer veel vrij (tip).
Platen maken: Heerlijk, rustig, 'n eer, 'n studio is een zeer creatief inspirerende ruimte voor mij, 't gaat er allemaal zo mooi klinken, het zien groeien van een nummer en het werken met een grote groep is zeer fascinerend.
Televisie: Het is opvallend hoe verschillend er in de diverse landen met tv gewerkt wordt, vooral het verschil in faciliteiten, techniek en tijd. In Japan bij voorbeeld kun je het als artiest niet meer volgen, daar werken ze in zo'n tempo, dat je er kortademig van wordt. In België kunnen ze de studio's niet vinden, daar stotteren ze alles dubbel en precies hetzelfde, een enorm Vlaams complex en een even groot Waals complex, die elkaars spiegelbeeld zijn. In Duitsland hebben ze de tijd en ruimte genoeg en 'n zeer professionele instelling In Amerika druipt het eraf. daar word je zenuwpatiënt, de cornflakes en witmakers vliegen je om je oren. Het al dan niet slagen van een tv-produktie is niet een zaak van de artiest alleen, wat mijns inziens velen menen, maar volkomen afhankelijk van regisseur tot dollyduwer.
Schrijven: Doe ik 's nachts: de schilder stopt met verven hij wil inspraak in de kleuren van de regenboog die je toch niet aan kunt raken hij is nog steeds te hoog pak maar in die hap met kwasten