|
Algemeen Dagblad L.van Duinhoven |
Uitgebalanceerde Herman van Veen |
27 sep 1969 |
|
Velen wisten het, maar ' de televisie stak een spaak in het wiel: wij hebben een landgenoot-liedjeszanger van internationale orde. Herman van Veen, van zijn eerste stappen af gecoached door de promotor van het luisterlied Nico Knapper. Waarom dan die spaak? Herman had nog niet met een eigen show voor die genadeloze moloch die "teevee" heet moeten komen. Hij liep er een behoorlijke deuk door op, maar die is door zijn nieuwe lp weer grondig hersteld. Zijn opmerkelijke kwaliteit als zanger-zegger van uiteenlopende chansons valt niet te ontkennen. Uiteenlopend Herman van Veen kan zowel razendsnelle teksten zingen in de orde van Michel Legrand of Claude Nougaro, zonder onverstaanbaar te worden (Optimist-Pessimist) als uiterst gevoelig Brel zingen (Liefde van Later). Hij kan knettergek doen in een nummer als Carnaval naar Santiago (Ferrat) en in zijn eigen drie liedjes vrijblijvend onderhoudend zijn. Zijn stem "zit" en blijft tot in de kleinste en grootste tonen een prachtig gebalanceerde dosis gevoel houden. Voor de vertalingen van de overwegend Amerikaanse songs - Cohen, Dylan, Coleman vond R. Chrispijn gelijkwaardige teksten. Wat deze tekstschrijver van The Windmills Of Your Mind (Dusty Springfield-succes) maakte in Cirkels is een verhaal apart waard, evenals de keuze uit het internationale repertoire die Herman van Veen zelf deed. We zijn niet gauw blij met een plaat, wel met deze. Met de kanttekening dat een live-opname nog welkomer was geweest. Het vakkundige grote orkest wordt niet genoemd. Liesbeth List Je voelt dat Liesbeth List een'sterke affiniteit met Brei heeft, maar haar onlangs met een Edison bekroonde langspeler overtuigt niet. Het euvel dat typische mannenteksten zich zelden of nooit lenen tot vrouwelijke vertolking, is ook voor Liesbeth List de baornesohil waaro ver ze uitgleed. Het zit hem niet in haar stem, want die wil wel, en is beduidend vooruitgegaan. Nee, het kan niet anders of Brei is te groot om van buiten naar binnen te worden gebracht. Wat van Liesbeths innerlijk naar buiten komt op de plaat is niet aangrijpend genoeg om geslaagd te zijn. Zeer positief niettemin is het feit dat Ernst van Altena een subliem stuk werk leverde met zijn vertalingen en bewerkingen. Hierdoor worden velen die Brels Frans vanwege zijn gepassioneerde weergave niet altijd konden volgen, nu in staat gestald diens grootmeesterschap tot in details te leren kennen. Een paar uitspringers levert mevrouw List met "Verlegen Frieda", "Amsterdam" en "Mijn vader zei". Een kleine oogst dus. De arrangementen van Bert Paige getuigen ook niet van vindingrijkheid, waardoor het gebaar als geheel klein blijft. Mireille Mathieu De jonge vedette van de Franse music-hall Mireille Mathieu (onlangs nog in Nederland) is duidelijk gerijpt. Dat is te merken aan het feit dat zij niet meer zoals vroeger steeds op de tenen staat om zoveel mogelijk decibels eruit te pompen. Zowaar is zij tot parafrasering (muzikale leestekens) gekomen, waardoor reliëf in haar zang optreedt. De liefde staat op "La première étoile" weer centraal, maar zodra er een componist als Michel Legrand meewerkt (Veux-tu qu'on s'aime) wordt het geen flauwe bedoening. Ook een bewerking van Sina- tra's My way of life ligt haar goed in de strot, waarin zoveel Piaftrillingen zitten. Vier grote orkesten wisselen haar twaalf nummers af: Paul Mauriat, Christian Gau- bert, Les Reed en Legrand. Een plaat voor de liefhebber van belcanto. 0 "Herman van Veen", Polydor Medium stereo 656 014, ƒ 13,90. o "Liesbeth List zingt Jaeques Brei", Philips stereo 849 oio PY, ƒ 19,50. 0 Mireille Mathieu, "La première étoile", Barclay 80 392, ƒ 19.50. L. van Duinhoven |