|
Vara gids Hermanus Schroevers |
Het leven is van La-la-la-la. |
23 nov 1968 |
|
'Nog een keer Herman.' zegt de fotograaf. 'Je gaat zitten in die gele reddingboei, langzaam achterover bewegen, de blauwe sokken omhoog, fijn dat je blauwe sokken aan hebt, gezicht omdraaien naar de lens, mimiek geven.' Herman doet het, voor de twaalfde keer of daaromtrent. Tijdens het maken van de voorplaat praten we met hem. Hij wordt de centrale figuur in vier televisieshows, die de VARA om de twee a drie maanden gaat uitzenden. Vandaar. We zitten tegenover mekaar aan een tafeltje van de fotograaf. Herman van Veens vrouw is er ook bij. Klein van stuk, leuk, charmant. Anderhalf jaar geleden zijn ze getrouwd. 'Onze vaders zijn collega's,' zegt zij, 'we woonden in dezelfde straat, we kennen elkaar al lang.' Herman van Veen vertelt over zijn shows, zijn besognes, zijn opvattingen, zijn doeleinden. Hij overweegt niet, bij zijn antwoorden. Hij zegt het gewoon, het kan hem niks verdommen. Hij is zeker van zijn zaak, hij kent zijn talenten, hij heeft er hard aan gewerkt, hij is bereid alsnog hard te werken, het is de zekerheid zonder restricties, die je alleen hebt als je jong bent. Herman van Veen is jong, drieëntwintig. Een omschrijving van de vier shows voor de VARA-televisie? 'Zeg maar entertainment, dus: het moet plezierig zijn, beweeglijk, ti-tik-tik, ik hou van het fijne, mooie liedje. De medewerkers? Kijk es, er is een vaste kern, ik zelf, voor de muziek tekenen Gerard Stellaard en Ruud Bos, Nico Knapper heeft de regie, de Pan Girls zijn er in iedere uitzending bij, da's een balletgroep uit Londen, ze heten officieel Pan's People, onder leiding van Flick Colby. De andere medewerkers wisselen. In het eerste programma zijn het de Amerikaanse zangeres Africa Yarbo, in die stem hoor je grote bronzen klokken, en Marijke Merckens. De teksten? Van Harry Geelen, Robert Smit, Dick Poons en mij zelf. Maar het worden géén praatprogramma's, het worden doe-programma's, muziekprogramma's.' Televisie? Prachtig, en kijk es, iemand van deze tijd moet gebruik maken van wat deze tijd aan communicatiekanalen biedt. De eigentijdse middelen. Theater, film, in België heb ik een film gemaakt, ook platen, ook televisie. Of ik visueel ben? Dat dacht ik wél. Daarom vind ik televisie een prachtig medium. Zo'n camera kun je uitbuiten. Net als met film. Je werkt met een detailopnemer.' 'Mijn voorbeelden? Nou, Danny Kaye, geweldig, ik bedoel, het gaat om de man, de man die ongecompliceerd vermaakt brengt. Marcel Amont, óók zo'n voorbeeld. Toon Hermans heeft het óók, wat ik bedoel, dat sprankje van lalalala. dat is voor mij het leven. Yves Montand. dat is de rust, dat is de verstilling. Het gaat bij mij om ten eerste het mooie chanson, en ter tweede het expressieve. En nou zeg ik nóg eens. wat voor mij het leven is, dat is: rust met uitschieters. Het leven van vandaag? Er is ellende en er is een groot levensgeluk, en dat kust mekaar. Beat vind ik fijn. waarom, dat is het spontane. De Beatles? Natuurlijk, groots, want het bindt elkaar, het spontane en de rust van het mooie, in tekstinvallen in melodie vooral.' Theater, natuurlijk! Als kleine jongen heb ik al naar het theater gewild. Laurens van Rooyen dacht óók zo. We gingen samen naar het conservatorium, ik deed viool, zang,. een onderwijsakte. Toen hebben Laurens en ik samen een theatershow gemaakt. En toen wist ik het helemaal. Toen kwam Harlekijn. We draaien geweldig met dat programma. We zijn voor het volgende seizoen al helemaal volgeboekt. Ik heb contacten met Engeland. Ik wil in mei naar Amerika noem dat een soort voorbereiding. Ik ben altijd aan het voorbereiden, aan het kijken, aan het onderzoeken overdenken. Noem Amerika een internationale verkenning. Denk daarvan wat je wilt. Ik wil in elk geval in de toekomst internationaal gaan werken.' 'Ach, moeilijkheden en bezwaren, wat zijn dat voor woorden? Is er een boek waarin het allemaal haarscherp en zonder vraagtekens staat opgeschreven? Je moet nadenken zélf, en wat dan nodig blijkt, dat moet gebeuren. Neem nou de zakelijkekant. Ik heb een eigen produktie maatschappij. Om zakelijk wat te kunnen doen. We hebben nou toch in Nederland de Werkwinkel? (Eerste man: Nico Knapper.) Ik ga aan de gang met een platenzaak. We hebben in Utrecht een fashionhuis in opbouw, we gaan wat met mode doen, over een half jaar gaat dat fashion-huis open. Het is gewoon zorgen voor een goede zakelijke basis, en dat moet je doen met leuke dingen. Op die manier houd ik van zakelijk zijn. Waarom met? En als je zo'n goede zakelijke bodem onder je hebt, dan kun je in het theater wat makkelijker dingen doen Dan kan Van Veen meer z'n gang gaan. En dat wil Van Veen." (De fotograaf neemt het zekere voor het onzekere. Hij zegt "Herman we doen het tóch nog een beetje anders. Ga nog weer eens even in dat gele ding, langzaam achterover laten vallen, mimiek. De blauwe sokken maken een hoogstandje. De tenen maken een tremolo . Lalalala) Hermanus Schroevers |