| BRABANTS DAGBLAD François Stienen |
'Nachtvlinder' van en met Herman van Veen |
2 sept 1999 |
|
Het katern 'Agenda' van Het Brabants Dagblad is een wekelijkse informatieve bijlage over uitgaan in de regio Den Bosch, Oss, Uden, Boxtel, Zaltbommel, Waalwijk en Werkendam. Het katern verschijnt iedere donderdag. Kopij dient uiterlijk dinsdagochtend voor verschijning van 'Agenda' bij de redactie binnen te zijn. De informatie kan, bij voorkeur schriftelijk, worden gestuurd aan Het Brabants Dagblad, redactie Agenda, Postbus 719, 5000 AS Tilburg, telefoon: 013-5375279, fax: 013-5375330. Heel lang geleden, zeg maar zo ergens in de Middeleeuwen, leefde er een alchemist die Abraham Mogen heette. Hij woonde in een land, Ha- land geheten, dat verdacht veel op Nederland lijkt, maar dan ook met bergen. De koning van Haland is half blind en Abraham Mogèn denkt dat hij hem kan helpen met een blauw soort schelp die hij op het strand gevonden heeft. Mogèn gaat op reis en laat zijn liefhebbende vrouw, twee schattige dochters -Sarah en Alma- en twee onschuldige buurmeisjes onbeschermd achter. Dat had hij beter niet kunnen doen, zoals later in het verhaal blijkt. Mogèn wordt onderweg vermoord door de 'meedogenloze' Wogram (Herman van Veen), die zich vervolgens vermomt als de alchemist om zo bij de koning te komen. Die trapt er met z'n grote voeten in, want hij is toch stekeblind. Deze Wogram is echt heel gemeen, want hij laat ook nog eens de hele familie van Mogèn uitmoorden, maar de mooie en slimme Sarah (Babette van Veen) weet als enige te overleven. Dan wordt de prins verliefd op haar. Deze aantrekkelijke jongeling heeft al die tijd met zijn Middeleeuwse deltavlieger wat door de lucht gezweefd en niet door gehad dat zijn vader belazerd en vermoord werd. De prins en Sarah ontmaskeren uiteindelijk dan toch Wogram, die bezig was om allemaal vlinders te verzamelen en in kleine blauwe piramides te stoppen. Wogram gelooft dat de vlinders de zielen zijn van de door hem vermoorde personen. Hoe hij daarbij komt, weet niemand, maar iedereen in die tijd geloofde dat en er zijn schijnbaar nog steeds mensen die hét geloven. De moraal van dit volgens Herman van Veen 'huiveringwekkende sprookje' is dat wetenschappers niet met leven en dood mogen experimenteren, want iemand die dood gaat, is misschien niet helemaal dood, of zoiets. Eindelijk weer eens Nederlandse filmmaker die er rond voor uit komt dat zijn verhaal vol Middeleeuwse symboliek zit. Of het filmisch wel van deze tijd is en of het verhaal iemand aanspreekt, doet er dan in feite niet meer toe, zo moet Van Veen gedacht hebben. François Stienen |