| DE TELEGRAAF Rob Hoogland |
Haast |
2 aug 2000 |
|
Op de heenreis haalde ik de Bourgogne in acht uur. Op de terugreis deed ik er vanaf hetzelfde punt naar Amster dam twee uur langer over. Drie weken rust in Frankrijk hadden hun uitwerking niet gemist. Ik zag weer in dat het geen enkele zin had het gaspedaal voortdurend ingedrukt te houden. Toch waren het niet alleen die drie weken vakantie die mij weer tot het inzicht : brachten dat jakkeren over de snelwegen een volstrekt nutteloze bezigheid is, zeker wanneer het een vorm van vrijetijdsbesteding is. Er lag ook iets anders aan ten grondslag, een gebeurtenis die mij - en dat terwijl ik er , slechts als toeschouwer bij betrokken was - nog lang zal doen huiveren. Shocktherapie. Ik rijd over de autoroute en doe dat in het tempo dat Herman van Veen destijds inspireerde tot het schrijven van t zijn hit 'Opzij, opzij, opzij', waarin hij de haast in de hedendaagse maatschappij op de hak nam. Ik heb alle tijd van de wereld maar geef toch vol gas, net als vrijwel al mijn medeweggebruikers, onder wie een Fransman in ; een Peugeot 205. Tien seconden nadat deze U man mij heeft gepasseerd zie ~ ik ineens iemand de weg op- rennen. Hij behoort tot een t groepje van vier wegarbeiders dat in de berm aan het werk is. Waarom hij plotseling probeert over te steken is een raadsel. " Wat doet die gek nou!?" roep ik. Voordat ik die woorden helemaal heb , uitgeschreeuwd is hij al door het Peugeootje geschept. Je ziet wel eens stunts in een film waarbij je denkt: ,,Dat kan in werkelijkheid nooit zo gaan." Maar soms kkan dat dus wel. De wegarbeider wordt tot een hoogte van zeker zeven meter gelanceerd en maakt daarbij minstens vier salto's. Dan smakt hij op het asfalt, waarna hij zo'n zestig meter doorrolt totdat hij als een slappe pop, de armen wijd uitgestrekt, op zijn rug blijft liggen. f. Morsdood. Nog altijd zie ik de blikken van ontzetting in de ogen van zijn collega's. En nog altijd zie ik het asgrauwe gezicht van de chauffeur van de zwaar gehavende Peugeot 205 nadat hij is uitgestapt en naar het lichaam van het slachtoffer is gewankeld. Hij weet dat hij niet schuldig is. Maar ongetwijfeld zal hem . nog zijn hele leven de wetenschap achtervolgen dat het ongeval niet zou hebben plaatsgevonden als hij wat minder haast had betracht. U moet nog met de auto ? naar de Bourgogne? Het kan ook in tien uur. ROS HOOGLAND |