| Soester Courant |
Expositie Herman van Veen eerbetoon aan Juliana en zijn moeder
|
2 mei 2012 |
|
'Ik heb haar vaak genoeg ontmoet om te weten dat ze een ongelooflijk hartelijk en empathisch persoon was. Ze was oprecht en had een grote interesse voor mensen.' Het zijn lovende woorden die Herman'van Veen uitspreekt over wijlen koningin Juliana. Dat zij ook nog eens leek op zijn moeder was voor de Soester reden te meer om een serie kunstwerken te maken. Terwijl Nederland Koninginnedag vierde, was er ook een feestelijke stemming in Paleis Soestdijk waar de expositie 'Julianadoeken' officieel werd geopend door Mies Bouwman in het bijzijn van 130 genodigden. Het werk dat Van Veen speciaal voor deze expositie heeft vervaardigd is geïnspireerd op zinsneden uit het toen omstreden pleidooi voor wereldvrede en vreedzame co-existentie dat Koningin Juliana hield op 3 april 1952 voor het Huis van Afgevaardigden in Washington D.C. Herman van Veen was geraakt door de speech van Juliana en de omstandigheden waarin die toespraak plaatsvond. Moedig en bewondering 'Ik vind de speech moedig en heb bewondering dat zij toen letterlijk van de rode loper af stapte. Zij mocht die toespraak niet houden, maar zij ging tegen de regering in om haar verhaal te houden. Ik vind dat mooi,' legt Herman van Veen uit. 'Als ik de speech nu weer lees, ontroert ie weer. Die speech kwam uit haar hart, toont de moed van een vrouw die een droom had die schoner was dan de grimmige werkelijkheid.' Als de Soester kunstenaar iets leest wat hem raakt wil hij dat delen. 'Ik wil dan een toneelstuk schrijven of iemand opbellen. Ik zing en schilder over dat wat mij fascineert. Het is niet anders dan dat je door iets bent geraakt. Ik ervaar iets en wil dat delen.' De schilderijen Pax Atlantica II en Julia, die tegenover elkaar hangen, verwoorden wat de kunstenaar voelt. 'Dit schilderij toont wat ik voel bij "geef niet op" en "lever niet in". Voor mij is dit perfect en als je er naar gaat kijken komt er geen einde aan en blijf je er naar kijken. Wat gek en geweldig is, is dat er in de hele wereld, maar één is. Zij was vrij en onverveerd.' Moeder In een korte periode (december vorig jaar, red.) maakte Van Veen vijftien doeken geïnspireerd op de speech van Juliana, maar dat niet alleen. Hij vertaalde ook de gelijkenis tussen de vorstin en zijn moeder. Het schilderij 'Zoals ook eens mijn moeder deed' toont zijn moeder. Van Veen: 'Het is vrolijk en somber. Blauw is de kleur van mijn moeder en van mij. Mijn moeder was een krachtige vrouw die altijd licht in het donker zag, dat zie je ook terug op dit doek. Mijn moeder wist een soepje te maken terwijl we niks in huis hadden. Zij was mijn "thuis" en ik kon de hele wereld aan.' Tijdens de officiële opening in de Stuczaal van Paleis Soestdijk sprak Van Veen de genodigden toe en verrichte vriendin van de Soester, Mies Bouwman, de opening. Van Veen: 'De expositie is mijn beleving. En u mag zien wat u wilt zien. Dat is het mooie van kunst.' Bouwman: 'Herman kan zoveel. Hij schrijft, zingt, speelt viool en weet overal een succes van te maken. Nu is daar de expositie gebaseerd op zinnen van een vrouw die haar tijd ver vooruit was. Ik begrijp wat je bedoelt Herman, als je die speech leest. Die zinnen zijn geweldig, los van het feit dat wij allemaal van Juliana hielden.' De 'Julianadoeken' van Herman van Veen zijn te zien tot en met 15 juli. Naast de schilderijen toont de kunstenaar ook een reeks van vijftien werken op papier, onder de noemer 'Zinsneden' (gemengde technieken). Tevens zal er een fotografische impressie van Herman's leven te zien zijn. |