|
Utrechts Niwuwsblad H.d.W. |
"Jukebox 2008": moderne klucht |
16 feb 1977 |
|
UTRECHT — Tneatergigant Herman van Veen doet meer dan alleen mooie liedjes zingen en halve of harde waarheden grappig zeggen. De Stichting Harlekijn, o.a. opgericht door Herman van Veen, geeft grammofoonplaten uit van mensen die bij de wat commercier aangelegde platenmaatschappijen niet zo gemakkelijk aan de bak komen en tekent tevens voor de produktie van „Jukebox 2008” na "Spinse" ’t tweede toneel stuk van Herman van Veen, dat rond in een goed bezette schouwburg voor het eerst in Utrecht vertoond werd. Jeugdherinneringen van de in Utrecht geboren en getogen Herman van Veen, zich afspelend in een cafetaria in Wijk C. Jukebox 2008 wordt gepresenteerd als volkstoneel, de gewone man op het toneel met z’n alledaagse gein en z’n alledaagse lulligheden. Dat zijn ook de figuren uit Jukebox 2008: twee bouwvakkers, twee huisschilders, een cafetariahoudster en twee dellen, allen elkaar de huid volscheldend, maar zonder elkaar hopeloos verloren. Dan komt ’t nichtje van een van de meiden, samen met de muziekstudent die boven ’t cafetaria woont ’t buitenbeentje in het gezelschap. Ze is van huis weggelopen, aangezien, zoals aan het eind blijkt, haar geile stiefvader haar verkracht heeft en zij nu in verwachting is. Ondanks de hysterische en tegelijk dieptragische onthulling van de stiefvader aan ’t eind, ondanks enkele toespelingen op bepaalde wantoestanden in het leven van de gewone man, is Jukebox 2008 een moderne klucht. De slagroomtaarten zijn vervangen door flesjes Grolsch die over hoofd en andere lichaamsdelen leeggegoten worden en het klucht-effect wordt extra versterkt door lekker aangedikte typetjes en een verbluffend komisch werkend, van krachttermen en lepe reacties aan elkaar hangend spraakgebruik. Voeg daarbij een regie (eveneens van Herman van Veen) die zorgt voor een enorme beweging, vecht partijen en een hoop uiterlijk vertoon en je hebt het betere spektakel werk, maar niet het drama van de kansarmen, zoals het stuk ook wel eens wordt voorgesteld. Trudy Labij als een zalige trut; (Herman van Veen’s muze), Marlous Fluitsma als het wat schuchtere nichtje Clara, Theo Pont, Michiel Kerbosch en Fransjes Gelderblom als vet gekuifde arbeiders van het betere rampe-tampe-slag blijken schitterende krachten om een gegeven als Jukebox 2008 inhoud te geven, recht voor z’n raap, grof op een grappige manier en zowaar een incidenteel moment van verontwaardiging, even slikken en weer verder gieren. H. d. W. |