|
KRO-Gids Arnold Vasen |
Harlekijn van Veen |
14 juli 1968 |
|
Zo zag fotograaf Philip Mechanicus Harlekijn Herman van Veen tijdens een optreden in Haarlem: kijken of de zaal vol zit, te voorschijn komen uit het souffleurshok, "vedelen ' (tenslotte heeft Van Veen conservatorium) en afscheid nemen van een enthousiast publiek. Een paar momenten uit een cabaret, waarvan Egbert van Paridon zei: " Fantastisch wat die jongen presteert: zeldzame combinatie van muzikaliteit en acteertalent "Dit is naargeestig goed. Je houdt het niet voor mogelijk. Mensen, wat ben ik tevreden. Een hele schouwburg vol publiek. Da's een hele hap, hoor. Ga er maar eens vóór staan. Met zovelen komt de boel langzaam op gang. Maar wat geweldig, wat fijn." Herman van Veen, doodmoe en dolgelukkig in zijn kleedkamer van de Haarlemse schouwburg. In zijn koffer verdwijnt een forse fles wijn, een presentje van de schouwburgdirectie omdat Herman zijn voorstelling gaf in een nagenoeg uitverkocht huis. Stel u voor, in december vorig jaar onderbrak Wim Sonneveld zijn Haarlemse serie met één avond. Schouwburgdirecteur Peter Lohr nodigde voor die avond Herman van Veen uit Utrecht uit. Met diens programma "Harlekijn" zou Haarlem dan nog enigszins in de amusante sfeer blijven. Een mager bezette zaal. maar een goede pers toen in december. Vlak daarop tweemaal een televisie-optreden, stories in kranten en weekbladen en nu: een open voorstelling in datzelfde Haarlem uitverkocht. "Het is niet te volgen", zegt de Nederlandse Harlekijn, in zijn gewone doen een sympathieke, hardwerkende 23-jarige artiest, vader van een dochter, beschermer van een kater. "Mensen die zes gulden voor een plaats neertellen om naar jou te komen kijken. Wat moet ik daarvan vinden?" De populariteit van Herman van Veen heeft zich supersonisch ontwikkeld, maar zo te zien kan hij er goed tegen. Het publiek tilt hem niet zo maar op het paard. Kort en bondig schetst hij zijn activiteiten; "Ik doe m'n werk en datgene wat ik niet laten kan. Ja, eerlijk, ik zou niet weten wat ik anders zou moeten doen. Dit is het wat ik wil; de mensen een plezierige avond bezorgen. Even een fantasie-wereld, maar het publiek toch ook zo af en toe terugroepen naar de werkelijkheid. Vanavond met dat liedje van Jules de Corte over de hemelpoort. Een fantastisch liedje... bijna een overweging. Zulke momenten wil ik meer hebben in het programma." Wat voor programma? De recensenten hebben moeite het onder de noemer cabaret te brengen. "Dat is het ook niet. Maar heel af en toe is het cabaret; vaak ook een brokje clownerie uit het circus, pantomime, muziek, het zingen van een goed chanson. "Waar blijft de tijd" bijvoorbeeld. Een chanson van Jean Ferrat. Ongelooflijk wat die man maakt. Dat kan allemaal in dit programma. We hebben er samen nu de hele dag over lopen piekeren welke definitie we ervoor kunnen geven. Eigenlijk ben ik tevreden als dit gewoon Herman van Veen is en dan is misschien de naam "Harlekijn" wel karakteristiek. De Harlekijn met stille, mooie, trieste en uitgelaten momenten. Met hippers, knippers, wippers, (woorden uit zijn openingsnummer). Egbert van Paridon van de toneelgroep Centrum zegt na de voorstelling: "Fantastisch wat die jongen presteert. Die combinatie tussen muzikaliteit en acteertalent is uiterst zeldzaam. Geweldig." Zegt Herman van Veen: "Da's nou fijn, hè, dat zo'n man dat zegt. Die weet wat het is om op het toneel te staan. Wat hij ervan vindt, dat is voor mij belangrijk. Ik ben per slot van rekening 70 maar beqonnen." Niet helemaal zo maar omdat Herman van Veen tussen toneelschool en conservatorium bewust voor een tweeede koos."Daar kreeg ik de algemene basis voor zang, dans, mime, muziek , cultuur."vertelt hij. De bezitter van het diploma muziekleraar. maakte met de uitstekende pianist Laurens van Rooyen een muzikaal programma vol parodieën op de klassieke muziek. Wat toen voor insiders grappig was, bouwde zich vanzelf uit tot het programma "Harlekijn", een plezierige avond voor een groot publiek. Het repertoire wisselt nogal eens; een liedje als "Het Hondje" is in vergelijking met december vorig jaar al heel anders en daarmee vermakeiijker verpakt. Herman van Veen: "Dat werkt verfrissend. Ik heb nu, nou pak weg, zestig è zeventig nummers. Ik gebruik niet allemaal eigen teksten omdat andere tekstschrijvers vaak veel beter bepaalde zaken onder woorden kunnen brengen dan ik dat kan. Hier speelt de ervaringsfactor mee." Herman van Veen voegt er dan zijn goede zangstem, beweging en interpretatie aan toe. En natuurlijk is hij deelgenoot aan de ideeën van de schrijver. Een keuze uit dit repertoire brengt Herman van Veen met pianist Laurens van Rooyen en het dynamisch musicerend combo o.l.v. Gerard Stellaard in een aanstekelijk ritme op de planken. Een van deze "Harlekijn"-programma's zal vanaf 23 augustus a.s. op een langspeelplaat te koop worden aangeboden. Omstreeks die tijd heeft Herman van Veen een serie van tien voorstellingen in Diligentia in Den Haag, een optreden in de Rotterdamse Doelen en op vele andere plaatsen in Nederand. In de agenda worden voorstellingen genoteerd tot juni volgend jaar. Pas daarna gaat "Harlekijn" twee maanden met vakantie. Deze maand speelt Herman van Veen de hoofdrol in een speelfilm, waarvoor de opnamen in België zullen worden gemaakt. Een film op de parodistische toer, in co-produktie van België, Duitsland en Engeland vervaardigd. De produktie heeft Roland Verhavert. Wil Herman van Veen internationale bekendheid? Hij zegt: "We proberen het te halen, een internationaal programma. Ééntje kunnen we er al brengen. Maar als ik in het buitenland optreedt, dan wil ik daar staan als Nederlander, die te gast is. Ik vind, in mijn Engels mag gerust een Nederlandse tongval zitten. Dat klinkt grappig." In de komende maanden zal hij een keuze maken uit zijn repertoire voor vier televisieprogramma's, die de VARA in het aanstaande winterseizoen zal uitzenden. "Dat wordt geen "Harlekijn". Het zijn tv-shows met een paar fijne gasten. Zoiets als de shows van Danny Kaye," belooft hij. Het plotseling grote succes heeft hem een berg werk bezorgd. Maar Herman van Veen heeft er wel lol in. Het publiek kan dat afmeten aan de harlekijne sprong waarmee hij aan het eind van de avond afscheid neemt. Na een fijne voordstelling springt hij in zijn enthousiasme extra hoog. Daarna pakt hij moe en tevreden zijn koffer in. Arnold Vasen |