Nieuwsblad vh Noorden |
'Neef van Jacques Brel' voor de zesde keer in Parijse schouwburg |
1 juni 1991 |
| Al dat gezeur over het Europa zonder grenzen kan Herman van Veen gestolen worden. Hij is de verpersoonlijking van het begrip eenwording. De Nederlandse entertainer verplaatst zich al jaren met riant gemak tussen Amsterdam, Brussel, Berlijn, Groningen, Londen, Antwerpen en Parijs. En waar hij zijn show ook brengt, komen de mensen kijken. Vaak in grote aantallen. Sinds de vorige week staat Herman van Veen voor de zesde keer in zijn carrière in Parijs op het toneel. Niet in het Palais de Glace waar hij de Fransen voor 't eerst ontmoette en evenmin in de vermaarde schouwburg l'Olympia, het wereldpodium waar hij een reputatie vestigde en het recht verwierf om terug te komen naar Parijs. Ditmaal treedt Van Veen op in het kleinere, knusse theater TLP Dejazet aan de Boulevard du Temple. Tot en met zaterdag 8 juni geeft hij daar vijf voorstellingen per week. Het programma loopt goed. Hoewel hij in Frankrijk nog niet zo populair is als bij onze oosterburen - waar hij de status van megaster geniet - heeft Herman van Veen ook in Parijs een aanzienlijke schare bewonderaars opgebouwd. Op de openingsavond kreeg de 46-jarige Utrechtenaar een staande ovatie van het multinationale publiek. Cultuur Je hoort dikwijls dat humor aan cultuur gebonden is. Een Fransman zou niets begrijpen van Nederlandse humor en omgekeerd, zo luidt het verhaal. Herman van Veen stoort zich niet aan dit soort vage theorieën. Waarom zou hij? In het vaak 'humorloos' genoemde Duitsland is hij misschien nog populairder dan in zijn eigen land en ook het Franse publiek waardeert zijn manier van theater maken en zijn grappen. Op zijn uitspraak van het Frans en zijn taalgebruik is nog steeds veel aan te merken. Maar ondanks dat komt de clou over. Sterker nog, een Franse krant was in de recensie heel aardig voor Van Veen: "Zijn accent verschaft zijn optreden alleen nog maar extra charme." De criticus betitelt hem als 'de neef van Jacques Brel.' Taalbarrière Meestal omzeilt Van Veen de taalbarrière handig. Veel van zijn acts zijn visueel of auditief en dat is een enorm pluspunt voor een Nederlandse kleinkunstenaar die in het buitenland succes wil hebben. De Fransen constateren wat wij reeds ruim twintigjaar weten: je kunt van hem houden of niet, maar Herman van Veen is van vele markten thuis. Hij is zanger, dichter, clown, mimespeler, muzikant en acrobaat tegelijk. In de Parijse show komen die kwaliteiten ruimschoots aan bod en hij bereikt wat hij wil. Zijn publiek is geschokt, geamuseerd en ontroerd. Een boodschap heeft Van Veen niet voor Parijs. Geen duidelijke, althans. De Griekse componist Georges Moustaki zegt het zo: "Mijn broer uit Nederland, ik begroet in jou de wijsheid van de nar en de onbeschaamdheid van de moralist, hoewel je ons wijs maakt datje ons alleen maar wilt vermaken." |