| NRC Handelsblad Henk van Gelder |
Herman van Veen : Signalen
|
1 juni 1984 |
|
Herman van Veen heeft het maken van platen verheven tot een
aparte uitingsvorm, die goeddeels
losstaat van de registraties van
zijn theatershows. De gekkigheid
ontbreekt, het betreft hier ernstige zang met veel kenmerken van
een recital. Dat heeft voor- en nadelen. Tijdens zijn optreden
mompelt Van Veen regelmatig
lettergrepen en hele woorden
weg; messcherpe articulatie kan
hem nimmer worden toegeschreven. Zo'n plaat, met de teksten
op de hoes, geeft eindelijk gelegenheid om precies vast te stellen
wat hij zingt. Bovendien wordt
hem de kans geboden ook repertoire vast te leggen dat niet theatraal genoeg is voor een show. Aan de andere kant staat het risico van eenvormigheid: de poëtische pretenties overheersen en worden nauwelijks meer gerelativeerd. Op deze plaat is de balans in die richting doorgeslagen. Tegenover twee zuivere nummers van Willem Wilmink (waaronder zijn parafrase van een gedicht dat Jan Campert over Amsterdam schreef) staan uitgesproken zwakke liederen. Daarbij wreekt zich de vrije versvorm van veel teksten, die niet inspireert tot hechte melodieën. Ondanks de veelzijdige arrangementen van Erik van der Wurff en Jurre Haanstra maakt de plaat vooral muzikaal een bloedeloze indruk. Altijd nog veel beter dan wat menig Nederlands kleinkunstenaar ervan zou bakken, maar lang niet op het niveau van eerdere harlekijn-produkties. HENK VAN GELDER Herman van Veen: Signalen |