Zutphens Dagblad t.h. |
Herman van Veen
terug bij de
„Zutphenisten "
|
1 februari 1978 |
ZUTPHEN. - Herman van Veen, het
fenomeen was even bij de „Zutphenisten" zoals hij ze noemde. Even,
maar wel zeer intens. Hij mag dan
aan het eind van zijn optreden vol
spanning en verrassingen wat
moeite hebben gehad met de teksten,
maar aan het begin van een nieuw
programma kan niet alles perfect
gaan. Nu is het moeilijk om bij Van
Veen een steek te zien vallen, want
het komt vaak voor dat er enige
seconden denkwerk aan te pas komen om de bedoeling te achterhalen.
Herman van Veen, na zeven jaar terug bij de „Zutphenisten" met een splinternieuw programma "Drempels'' is de titel. Hij bedoelt zeker niet de drempels van het toelaatbare, want Herman van Veen is mild dit keer. Poëtisch als gewoonlijk, sterk in de. mime, sterk ook in een aan genialiteit grenzende muzikaliteit. Maar hij heeft. dan ook een stel musici om zich heen verzameld om van te watertanden; Harry Sacksioni, de gitarist komt meermalen naar voren als een voortreffelijk solist, maar ook mannen als trombonist Smit, Erik van der Wurff, de componist die piano en orgel bespeelde, fluitist Alsters en tubist Koppes die voor een mdrukwekkende achtergrond zorgde wekten de specifieke Herman van Veen-sfeer op. En dan heb je natuurlijk Herman van Veen zelf nog, de virtuoze violist. Hoogtepunten waren er legio. Soms hard zoals de kritiek op het neutronenbomgedoe, dan weer fragiel zoals het "hou van mij", de song, die als de titelsong kan worden beschouwd van Van Veens nieuwe programma. Knap was de act met de steelband, knap was ook de wijze waarop Herman van Veen de zaal vele seconden lang doodstil kreeg en men eindelijk eens kon horen dat er een luchtafzuiging in de Koggezaal zit. prijzen met deze nieuwe produktie, die na wat schaafwerk tot iets groots kan uitgroeien. (t.h.) |