School vd Journalistiek
HANS LEYTE

Vooruitgang kan ook in gisteren liggen

5 nov 1971

Herman van Veen komt op uit de zaal, een langè rode jas aan, en speelt een soort bisschop.Wat later vertelt hij: "Bij ons op school stond op de muur het woord kut, toen ik aan de meester vroeg wat dat was, kreeg ik een klap " Opeens kijkt hij verdwaasd in een doodstille menigte en zingt Jaques Brel's "Liefde van later".


Hermans programma heeft een stille start, Wanneer de panzellchten aangaan heeft hij een zekere climax bereikt en het publiek rent voldaan naar de koffie. Halverwege de run gaat het doek weer open en lokt hij bri publiek terug met de woorden: Langzaam begin ik te begrijpen waar liet allemaal om draait. "

Hij slaat alweer te spelen op zijn viool, wanneer de zaal terugkeert. Opnieuw wordt men meegevoerd door zijn dolle mimiek. Herman zingt, speelt gitaar,cello, viool. HIJ drumt, klimt de zaal in, laat zijn blote borst bewonderen, bokst met zichzelf en spuwt zichtbaar naar zijn tegenstander.
Dan klinkt het' "Als u wegwil maggu weg" Meteen rent veel jong volk het podium op en Herman zingt met zijn publiek "Rozegeur en Maneschijn .Het wordt een spel van opkomen en afgaan, waarbij hij tussendoor wat uithijgt tussen de coulissen. Uiteindelijk staat Herman in een spotje met een podium vol mensen liederen te zingen. Hij schuwt dan zelfs een tekst van papier niet. Opeens houdt hij op, het publiek wil hem ditmaal niet vasthouden en loopt stilletjes de zaal uit.

HERMANS MEDEWERKERS

Gerard Jongerius, fotograaf en lichtman: "Ik heb een gezellige tijd met Herman. Elke avond laat hij je weer in spanning zitten, je weet nooit precies wat hij gaat doen. "
Rob Crispijn, tekstschrijver: "Ik schrijf niet speciaal voor Herman, teksten maak ik voor mezelf. Herman zingt ze, omdat ik in Nederland niemand zou weten , die dat zou kunnen. Een tekst op papier is niet zoveel.
Die gaat pas leven als-ie gezóngen wordt, daarom vind ik al die tekstboekjes, die je tegenwoordig tegenkomt, een nogal dwaze aangelegenheid.

Laurens van Rooyen, "vleugelspeler" bij Herman: "Eigenlijk hebben we nooit een pemiére gehad. We zijn gewoon een keer begonnenen sinds die tijd is alles ietwat geëvalueerd. Met jezelf gaat het steeds beter, maar er is nog zoveel te doen; de horizon komt steeds verder te liggen.*

Herman van Veen: "Ik doe toch een soort pop, misschien niet kwa presentatie, maar het heeft wel dezelfde soort achtergrond. " Terwijl hij praat, loopt hij heen en weer door de kleedkamer om zijn spullen bij elkaar te zoeken. Dan gaat hij zitten en praat voor zich uit.

HET Programma van zijn leven

HET PROGRAMMA IN ZIJN LEVEN "Mijn optreden maakt deel uit van mijn leven, het enige verschil fs dat het altijd begint om acht uur of kwart over acht en dat het meer is vastgelegd dan de rest. De mensen zijn es gewoon een stuklde bij. Elke avond gaan we wel uit van een vast idee, voor 90% weet ik wat ik doe. Als we improviseren doen we het met zijn allen volgns afspraak. Dat het publiek twintig minuten na de pauze het podium opkomt is gewoon ingekalkuleerdl in het programma.
Het publiek bepaald het einde doordat wij suggereren dat het afgelopen is. Soms hoor je ze nog klappen als je allang in de auto zit. Dat is dan geen hebzucht, maar een soort gein: lekker lawaai maken met elkaar . Of ik terugkom is dan niet zo belangrijk. Na een voorstelling ben ik echt niet kapot, ik voel me nu nog fris genoeg om een tijd door te gaan. Over twee of drie uur denk ik pas God jongen wat ben je toch moe.

Mijn gezin maakt deel uit van mijn werk. Ik ben thuis met dezelfde dingen bezig. Opvoeding van mijn kinderen? Ach, ze zijn nog te jong om van opvoeding te spreken, het is meer een kwestie van schone broeken aandoen en vallen voorkomen. Dit werk beschouw ik eigenlijk niet als werk. Het is gewoon een hele fijne tijd met zijn allen, dat kan duren tot ik doodga"

HOOGTEPUNT

"Telkens als ik wat gemaakt heb, dan voel ik: dit is nou net niet zoals ik het zou willen zeggen. En dan ga ik weer op weg, net zolang tot ik tevreden ben. Dat duurt ontzettend lang. Dan heb ik voor mezelf weer nieuwe openingen gevonden, die verder wegliggen dan waar ik op dat moment mee bezig was. Of ik haal iets terug uit het verleden met de gedachte Jongen wat was ik toen stom, dit moet ik toch nog eens beter bekijken.
Vooruitgang kan ook in gisteren liggen. Volwassen hoop ik nooit te worden. Ik wil kind blijven in de engste zin van het woord."

VLOEKJES

'Vieze woorden en vloekenop het toneel? Ik denk daar niet over door. Je moet het ook niet beschouwen als vloeken, ik maak me gewoon duidelijk. Wanneer ik het op een andere manier doe, dan is dat te geforceerd Het wordt dan een soort aanpassen om niet te kwetsen, want anders kost het me sukses. Ik ben er weleens op aangevallen door mensen, die zeggen dat ik dat niet nodig heb. Vaak kan ik een bepaald woord niet vinden en dan is een vloek okay. Zoiets zeggen als ik voel me onwel gaat niet; ik voel me belazerd, besodemieterd is al veel duidelijker."

Abortus

Of ik een boodsenap heb? Och, dat is zo'n geladen woord... Ik doe mee aan een mentaliteitsverbetering om tot een soort chaos te komen. Dat is namelijk het enige waar deze maatschappij mee te redden valt, want zoals het nu is deugt er geen flikker van, weetjewel.

Abortus bijvoorbeeld. Iedereen moet er vrij in zijn. Je moet het mogen laten doen als je dat zelf wilt. Maar de mensen die het willen, moeten wel goed geadviseerd worden. Zij moeten er goed over nadenken en dialogen voeren met mensen met meer levenservaring. Toevallig ken ik wat mensen die abortus hebben latendoen, die wilden het gewoon weg hebben, maar nu het weg is, zitten ze met een enorm probleem. Er zou meer aandacht besteed moeten worden aan de nazorg, want momenteel bestaat die nauwelijks.
Ik vind wel, dat je leven niet geruineerd mag worden door een ander leven, dat eigenlijk nog geen woord in de pap heeft. Iets wat twee weken oud is, kun je nog geen leven noemen. Ik eet ook een ei, daar zit ongeveer hetzelfde spul in, met dat verschil dat het van een kip is en niet van een mens."

PROGRESSIVITEIT

Je kunt er in deze tijd niet meer onderuit om progressief te zijn. Vooral in een onderwerp zoals sex. Kinderen krijgen doorgaans op heel jonge leeftijd al te maken met de problematiek rond sex. Maar dan vaak op de verkeerde manier, Een heleboel dingen worden er letterlijk en figuurlijk naar binnen gewerkt. De gevolgen daarvan zijn meestal niet gering."

KRITIEK

'Uk heb geen hekel aan journalisten, ik heb er zelfs heel goede vrienden onder. Ik lees alles war mensen over me schrijven, maar ik houd me er niet an. Het is namelijk publiek, dat in de zaal zit, en op een andere manier reacties levert. Het is fijn om die kritieken door te lezen. Het laat je namelijk zien of het idee van je verstaanbaarheid goed overkomt. Ook kunnen mensen, die geinteresseerd zijn, door de kritiek op de hoogte gebracht worden van je bestaan . Of die kritiek goed öf slecht is, is niet zo belangrijk.
Geen kritiek, da's link."

LIEDJESZANGER

"Vroeger was ik een liedjeszanger, dat heeft anderhalf jaar, zeg maar twee elpees geduurd. Gedurende die tijd werd ik meer gemanipuieerd door mijn opleiding. (Conservatorium klassiek zanger,en violist) Daarna ben ik weer bij mezelf teruggekomen.

Op mijn derde elpee kon ik mijn eigen stempel drukken. Nu kan ik alleen maar zingen over dingen die ik zelf heb meegemaakt. Anders wordt ik weer een liedjeszanger. Bijna alles wat ik zing, heeft sterk met elkaar te maken. Dat bepaald natuurlijk voor een groot gedeelte de sfeer van mijn optredens. Die sfeer veroorzaakt ook weleens dat ik duidelijk zichtbaar op het toneel sta te huilen. Dat gebeurt niet vaak, een of twee keer per jaar. Het komt door sterke emotionele gebeurtenissen, die raakvlakken hebben met mijn programma.
Op zo'n moment zie ik niets meer.
Dan moet ik er gewoon even mee ophouden.*1



HANS LEYTE