?? (de Gelderlander??)
Rijk van Rotterdam

Tintelend theater van „Harlekijn" van Veen

Jubelend, dansend en fluisterend fenomeen

november 1969

ARNHEM — Een brok dynamisch talent wervelde gisteravond over het podium van de Stadsschouwburg te Arnhem. En het was, alsof er een blok dynamiet ontplofte, toen het publiek zijn waardering liet blijken voor de wervelwind, die van acht tot elf uur de hele zaal had meegevoperd van bruisend theater en naar de uithaalt. , tedere dalen van de lyriek. Herman van Veen liet het Arnhemse publiek voor het eerst zien wat hij met „Harlekijn" bedoelt. Herman van Veen bleek de personificatie van het nieuwe cabaret te zijn. Het doek ging op. De combo begon te spelen. Onder leiding van pianist Laurens van Rooyen brachten drummer Tonnie Koning,bassist Bert Ruyter, organist/fluitist Erik van der Wurff en vibrafonist-trompettist Hans Frederikse muziek met een flinke dosis pop, waarvan de invloeden ook in het hele cabaret van Herman van Veen terug te vinden zijn.


Terwijl de combo het openingsnummer speelde,kwam cabarettier fluitend vanuit de zaal op. Dit typeert het hele optreden van Herman van Veen. Hij meet zich totaal geen air aan. Het publiek merkt niet, dat hij de artiest is, aan wie men, wat het amusement betreft, de hele avond overgeleverd is. Het is werkelijk alsof Herman van Veen één van de vele mensen in de zaal is en toevallig op het podium verzeild is geraakt en daar zijn rare en lyrische toeren uithaalt.



Contact


Hierdoor is het te verklaren, dat hij vanaf het moment, dat hij de eerste stap op de planken zet, volledig contact heeft met de mensen in de zaal. Natuurlijk is hij dit niet alleen, hij heeft ook zijn technische begaafdheid mee,zijn muzikaliteit, zijn goede stem en zijn uiterlijk.
Dan weer schreeuwt en tiert hij, springend, vallend, stommelend, dan weer kruipt hij over de piano. Even later zit hij rustig op de kruk fantasierijke verhalen te vertellen met humor doorspekt , maar vooral erg boeiend, mooi, als sprookjes.
Herman Van Veen geeft het publiek een gevoel of men met hem meewerkt. De hele show is als één 'grote repetitie. Maar alle nonchalance is maar schijn. Elke sketch is terdege ingestudeerd en de hele show loopt dan ook als een trein. Misschien dat enkele voorvalletjes af en toe & l'impro- viste gaan.


Troubadours


Zoals Herman van Veen zelf aankondigde gisteravond, was er niet één troubadour in zijn show maar niet minder dan zes. Na de pauze vertolkten The New Folk Troubadours uit Utrecht namelijk een vijftal songs De uit vijf jongens en een meisje bestaande groep bleek het al evenmin aan talent te ontbreken. Aanvankelijk was er bij het publiek enige aarzeling te bespeuren of men het nu moest goedkeuren dat dé grote ster even niet op het podium te zien was, of niet.

De zanggroep nam die aarzeling echter al gauw weg. Met een zuivere, bruisende close-harmony kregen ook de zes jongelui het publiek al gauw mee.

Des te fijner was het ook, toen de cabarettier voor de tweede maal ten tonele verscheen, om zijn fascinerende spel met het publiek voor te zetten. Na een moelijk afscheid keerde het publiek waarschijnlyk even vermoeid als de harlekijn zelf maar vooral helemaal verfrist en voldaan huiswaarts.



RIJK VAN ROTTERDAM