het Voetlicht

Henk van Veen over zijn neef Herman:

De Van Veen's hebben het allemaal wel een beetje in zich

november 1968

De Van Veen's hebben het allemaal wel zo'n beetje in zich, dat toneelspelen, zegt ome plaatsgenoot kapper Henk van Veen als hem gevraagd wordt naar zijn talentvolle neef de momenteel zeer bekende, bijna reeds beroemde cloivn-cabaretier-harlekijn Herman van Veen uit Utrecht. „Vroeger was het bij ons in de familie tijdens feestjes altijd een gezellige boel. Mijn broer en ik hebben samen, hij in Utrecht en ik in Meppel, heel wat aan het amateur-toneel gedaan. Herman zal het dus wel niet van een vreemde hebben."


Ik ken hem goed. Als kleuter kwam hij hier vroeger logeren aan de Woldstraat toen mijn vrouw nog leefde. Later toen hij twintig was kwam Herman veel bij de familie J. Brallen aan huis. Ze kennen hem daar ook heel goed. Het ging meestal zo: Herman bracht bij voorkeur zijn vakanties door in het Noorden, in Meppel. Hij sliep dan bij Brallen aan de Hoofdstraat boven de sportzaak. Vandaaruit maakten familie en logé dan trips in de omgeving en kampeerde men In de carava van de buren, maar hoe ontspannen. Herman ook was, altijd nam hij minstens drie uur per dag van zijn vrije dag af om te studeren.

Hij speelde viool en zong. In beide leergangen volgde hij lessen aan het Utrechts conservatorium. Zijn viool vergat hij nooit en nergens . Het spreekt vanzelf dat hij toen al het talent bezat dat hem nu faam en roem bezorgt.
Weet u dat Wim Kan tijdens mijn neefs show in Scheveningen met een viltstift op een affiche heeft geschreven: Van harte aanbevolen, Wim Kan? In de Hoofdstraat zijn er ook heel wat gezellige avonden geweest. De heer Brallen was zijn oom en diens echtgenote zijn tante, zijn tweede moeder. Tijdens die avonden duurde het nooit lang of er was een orkest gevormd: Herman zong of speelde viool of bediende het slagwerk. Ook tijdens reünies van de familie in Utrecht hadden we zogenaamde schuifdeuravondjes. In de serre speelde Herman en droeg hij voor.

Hier in Meppel is het gebeurd dat op een avondje van de MMS de pianiste verhinderd was. Herman zou in vallen en deed dat op een dusdanige wijze dat de hele MMS aan zijn voeten lag."

Hij is overigens weinig veranderd, aldus de heer Henk van Veen, die het doen en laten van de Utrechtse neef, die momenteel in Venetië filmt, met meer dan gewone belangstelling volgt. Hij heeft geen „kapsones . Het enige waar ik me wel eens zorgen om maak
Hij werkt eenvoudig te hard, aldus de zestigjarige kapper, die overigens heel wat toneelervaring heeft. In vroeger jaren waren de bijdragen van onze plaatsgenoot aan de MSC en Quick revue's zeer bekend. Hij zegt: ,,Ik heb de voorstellingen van mijn neef in Den Haag in Diligentia en in Meppel gezien. Zoals u weet is Herman met Pasen in Meppel geweest ter gelegenheid van het MSC-jubileum. Die medewerking is toen door Herman gemotiveerd met: ik bewaar zulke mooie herinnennngen aan Meppel dat ik er een keer wil optreden. Binnenkort komt Herman naar Hoogeveen naar De Tamboer. Ik weet dat hij de zaal daar niet fijn vindt. Een zaal als Ogterop ligt hem veel beter. Intimiteit is noodzakelijk bij het optreden van een artiest als Herman van Veen."

Onder welke categorie dient Herman te worden gerangschikt, onder die van de clowns als Toon Hermans of onder cabaretiers Kan of Sonneveld? Onder die van de harlekijns, antwoordt Henk van Veen pompt. „Herman wil geen imitator zijn en heeft zich een eigen stijl aangemeten, die van de harlekijn."

Onze plaatsgenoot die zijn bewondering voor zijn neef niet onder stoelen of banken steekt bevindt zich in goed gezelschap. Lazen we niet in een interview: ,,gisteren heb ik een brief geschreven aan een heel talentvolle jongen die ik van 8 tot 10 uur in de Haarlemse Schouwburg praktisch alleen bezig heb gezien. Deze Herman van Veen — 23 jaar — deed mij van verbazing en lach bijna van mijn stoel tuimelen. Een prachtig talent, dat een goede toekomst in dit vak in handen heeft". Deze woorden kwamen uit de mond van, Wim Kan.