| Algemeen Dagblad Frans van Lier |
Nieuwe Van Veen: Harlekijn in balans |
mei 1970 |
|
DAT was maandagavond, min of meer onverhoeds zelfs, wel een heel andere Herman van Veen dan de tomeloze buitelaar, die vorig jaar op de televisie zijn overrompelende talenten net niet in de juiste koers wist te knj-- gen. Met nu geen ander decor dan de silhouetten van zijn musici — er had wel wat meer diepte in de set gemogen — zag men een gerijpte artiest op overtuigende, beheerste en zelfs af en toe indrukwekkende wijze aan het werk. Zijn toegenomen blonde haartooi maakte een dichterlijk kader om de jonge Griekse heldenkop, en met die wonderlijke lichtende ogen priemde hij door mannenzielen evenzeer als door vrouwenharten.. .,, Uitgebalanceerd Zijn optreden kon men in zoverre perfect noemen, dat ieder woord dat hij zei of zong en ieder gebaar en elke beweging, die hij ter illustratie maakte, met een unieke exactheid en finesse werden geplaatst. Wat men zag was een uitgebalanceerde vertolking van enkele uitstekende nummers. Hoe kwam het, dat zijn tv- optreden — zoveel soberder dan vorig jaar — toen mislukte en nu zo'n succes werd? „Het is, geloof ik, een psychologische zaak", antwoordt hij daar zelf op. „Ik vond het vroeger te belangrijk, de televisie. Ik was daardoor veel te gespannen. Ik maakte bovendien de denkfout, dat ik alles wilde laten zien; ik wilde mezelf veel te veel exposeren. Sindsdien heb ik voor televisie gewerkt in het buitenland, in Duitsland o.a Daar werkte ik veel meer relaxed. Ik vond het werken daar niet zo belangrijk als ik hier had gedaan, weet je wel? Er is toen een enorme druk van me afgevallen en dat leerde me ook in Nederland de televisie in zijn juiste proporties te zien, weet je wel?" Weet je wel "Weet je wel zit er vaak in bij Herman van Veen. Hij spreekt op een soort schuchtere, hakkelende, manier maar je weet nooit helemaal wat daarvan echte verlegenheid is wat eventueel tot een modieuze conversatietoon behoort, te gek weet je wel. Het doet er overigens niet toe, zolang de inhoud van zijn woorden eerlijk en persoonlijk is. „Wat ik vroeger deed was minder functioneel: ik wilde teveel laten zien en daardoor miste ik de, boot. Ik zie nu meer in specialisatie. Ik laat nu nog maar één kant van mezelf zien en dat is de zijde die me het meest na aan het hart ligt: zingen, praten, geillustreerde beweging, mezelf zijn eigenlijk. buitelingen maken hoort toch ook nogal karakteristiek bij hemzelf? Sfeer belangrijk ,.Jawel, maar het is te ongecontroleerd. Zingen en uitgekiend bewegen is evenzeer van mijzelf maar dan op een beter niveau. Kijk, ik heb een andere opvatting, over theater en televisie dan een grote groep Ik vind de sfeer en de intensiteit achter het gedoe . belangrijker dan het gedoe zelf. Het gaat mij om de sfeer, een illusie over te brengen en als ik dat kan doen met één woord dan liever niet met een hele zin. In tekst zie ik eigen lijk alleen maar kleur; tekst is belangrijk als ie maar schildert, weet je wel. Daarom is het Hariekijnlied van belang voor me geweest: het ging om de lading. Ik werk atonaal met taal, dat is het geloof ik". Jammer, dat Nico Knapper, die Herman vanaf zijn prilste ontluiken in de vermakelijkheden heeft begeleid en gecoached, nu bij dit succes, niet van de partij was. Voor de regie tekende nu Niek van den Boezem. ,.Ja, we hebben er veel over gesproken en gedacht om het weer samen te doen, Nico en ik, maar het leek ons niet verstandig. Kijk, de vorige mislukking was alleen aan mij te wijten, maar nu we de artistieke samenwerking toch hebben verbroken — in alle ~ vriendschap overigens —leek het ons wijzer om toch maar een ander mijn programma te laten regisseren; Je staat toch ook objectiever tegenover elkaar, weet je wel?'' Jeugdserie Voor het komend seizoen, in maart en mei 1971, staan nog twee Herman van Veen-uitzendingen op het programma Meer niet, want zijn aandacht is voorlopig bepaald, tot een heel andere exploitatie van zijn gaven. Een nieuwe jeugdserie voor televisie, door hemzelf 'geschreven en volgende zomer op te nemen. Aarzelend vertelt hij erover. „Het moet een internationale coproduktie worden en de groep, die mijn belangen internationaal vertegenwoordigt, is daar nu mee bezig. Als dat lukt wordt het een sensationele produktie. Er zit avontuur in en een soort engagement, humor, muziek en beweging. Ikzelf heb daarin een muzikale functie, een soort Harlekijn. Het heeft internationaal alle kansen want het is niet aan tijd of plaats gebonden. Het is een soort schilderwerk." |