Yarden
Astrid van Heek

Kerstconcert Herman van Veen

feb 2002

Er was bij de Yarden-vrijwilligers in december 2001 een grote belangstelling voor de aangeboden Kerstconcerten van Herman van Veen. Helaas moesten velen worden teleurgesteld; de Yarden-kaarten waren snel uitgegeven^ Van diverse kanten kreeg Verenigingszaken gemeende bedankjes. Een zeer persoonlijk verslag werd geschreven door Astrid van Heek uit Eindhoven. Ze had geen bezwaar tegen plaatsing.


Yarden's Wonder

Het begon op 11 november 2001. Het was acht jaar geleden dat mijn dochter Pauline op deze dag begraven werd. Zij stierf op 21 - jarige leeftijd, in zes weken tijd aan kanker. Op deze dag besloot ik de spulletjes van Pauline uit te zoeken en eventueel op te ruimen. Eindelijk had ik de moed ervoor. Na een week bezig te zijn geweest, ontdekte ik een programmaboekje van een voorstelling van Herman van Veen, die hij in 1988 in . Eindhoven had gegeven. Dit boekje was door hem gesigneerd en van een tekening voorzien.

Pauline en ik zijn samen naar die voorstelling geweest. Ik was nog niet zolang geleden gescheiden en besloot, ondanks mijn bijstandsuitkering, ons beiden als troost voor wat we hadden meegemaakt, op een avondje uit te trakteren. We hebben enorm genoten. Na afloop besloot ik de stoute schoenen aan te trekken om te vragen of wij Herman van Veen persoonlijk mochten bedanken voor de geweldige avond en om onze erkenning te betuigen dat hij een geweldig artiest is.
Het lukte! Pauline vond het best eng in het begin, toen ze oog in oog stond met Herman. Maar door zijn vriendelijke en open houding naar ons toe begon ze zich op haar gemak te voelen. Na wat gezellig gebabbeld te hebben, vroeg Herman op een gegeven moment aan Pauline of ze een handtekening wilde hebben. Met een rood hoofd knikte ze bevestigend. Behalve een handtekening kreeg ze dus ook een tekening op het programmaboekje. Herman stond daar op afgebeeld met een fiets waarvan het voorwiel omhoog stond. Over de hele lengte zette hij een streep, onder het voorwiel tekende hij op de streep een driehoekje met aan weerszijden streepjes. Terwijl ik nu dertien jaar later dit boekje weer in mijn handen had, begon ik in gedachten met Pauline te praten. Ik vertelde haar dat het mij wel leuk leek om weer eens naar een voorstelling van Herman van Veen te kunnen gaan; ik had er al die jaren geen geld meer voor gehad. Dat deze wens zo snel verhoord zou worden! Precies een dag later kreeg ik van Yarden een uitnodiging voor een kerstconcert van Herman van Veen!

Ik wist niet wat ik zag. Nog wat ongelovig maar toch heel erg blij, liet ik de brief aan mijn huidige man zien (ben sinds kort hertrouwd, na vijftien jaar alleen te zijn geweest). Omdat er maar een beperkt aantal plaatsen beschikbaar was, heb ik dezelfde dag nog mijn verzoek opgestuurd voor het concert van 12 december in Wijchen. Twee witte rozen heb ik meegenomen in de hoop die aan Herman te mogen geven en te vertellen hoe ik op een wonderlijke manier aan de kaarten ben gekomen. Deze rozen stonden symbool voor Pauline en mij, maar ook voor de Stichting Roos die door Herman in het leven is geroepen voor het oprichten van een "Monument voor het Graf van het Onbekende Kind".

Na afloop mocht ik samen met mijn man inderdaad naar Herman toe. Het duurde even voor ik hem te spreken kreeg; er waren meer belangstellenden. Toen éénmaal het moment daar was, stak ik van wal. Terwijl ik de rozen overhandigde, vertelde ik mijn verhaal en liet het programmaboekje uit 1988 zien. Hij herkende het en het ontroerde hem. Mijn man kreeg bij het afscheid een stevige hand, ik drie dikke zoenen. Op 'rozen' liep ik weg met een blij en dankbaar hart! Bedankt Pauline, voor het vervullen van mijn wens. Bedankt Yarden, voor de uitvoering ervan. Bedankt Herman, voor je warmte en troost.



Astrid van Heek